آیه وَ جَعَلْنا فِي الْأَرْضِ رَواسِيَ أَنْ تَميدَ بِهِمْ وَ جَعَلْنا فيها فِجاجاً سُبُلاً لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ [31]
و در زمين، كوه‌هاى استوارى قرار داديم، مبادا آنان را بلرزاند! و در آن، درّه‌ها و راه‌هايى قرار داديم تا راه يابند.
الصّادق (علیه السلام)- جَعَلَهُمُ اللَّهُ أَرْکَانَ الْأَرْضِ أَنْ تَمِیدَ بِأَهْلِهَا وَ حُجَّتَهُ الْبَالِغَهًَْ عَلَی مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَی.
امام صادق ( خداوند ائمّه (را تکیه‌گاه‌ها و پشتیبان زمین قرار داد که مبادا اهلش را بلرزاند و حجّت رسای خود بر کسی‌که در روی زمین و کسی‌که در زیر خاک است [قرار داد].
الباقر (علیه السلام)- عن ابی بصیر عن الباقر (علیه السلام) قال إِنَّ عَلِیّاً (علیه السلام) مَلَکَ مَا فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَا تَحْتَهَا فَعُرِضَتْ لَهُ سَحَابَتَانِ إِحْدَاهُمَا الصَّعْبَهًُْ وَ الْأُخْرَی الذَّلُولُ وَ کَانَ فِی الصَّعْبَهًِْ مُلْکُ مَا تَحْتَ الْأَرْضِ وَ فِی الذَّلُولِ مُلْکُ مَا فَوْقَ الْأَرْضِ فَاخْتَارَ الصَّعْبَهًَْ عَلَی الذَّلُولِ فَدَارَتْ بِهِ سَبْعُ أَرَضِینَ فَوَجَدَ ثَلَاثاً خَرَاباً وَ أَرْبَعَهًًْ عَوَامِرَ.
امام باقر ( ابوبصیر نقل می‌کند: امام باقر (فرمود: «علی (آنچه را که بالای زمین است و آنچه را که زیر آن است مالک شد؛ پس دو ابر، بر او عرضه شد؛ یکی از آن دو رام نبود و دیگری رام بود و در ابری که رام نبود حکومت آنچه زیر زمین است بود و در ابر رام، حکومت آنچه در بالای زمین است، بود. ابری را که رام نبود بر رام برگزید؛ پس به‌وسیله‌ی آن، هفت زمین گردش کردند؛ در نتیجه سه تا را خراب و چهار تا را آباد یافت».