آیه ۳۲ - سوره انبیاء

آیه وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ هُمْ عَنْ آياتِها مُعْرِضُونَ [32]

آسمان‌ را سقف [محكم و] محفوظى قرار داديم؛ ولى آن‌ها‌‌ از نشانه‌هاى آن [بر عظمت خدا] روى گردانند.

۱
(انبیاء/ ۳۲)

علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ وَ جَعَلْنَا السَّماءَ سَقْفاً مَحْفُوظاً یَعْنِی مِنَ الشَّیَاطِینِ أَیْ لَا یَسْتَرِقُونَ السَّمْعَ.

علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَجَعَلْنَا السَّمَاء سَقْفًا مَّحْفُوظًا، منظور این است که برای محافظت از شیاطین این‌کار را انجام دادیم تا استراق سمع نکنند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۴۰۶
القمی، ج۲، ص۷۰/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(انبیاء/ ۳۲)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَسَوَّی مِنْهُ سَبْعَ سَمَوَاتٍ جَعَلَ سُفْلَاهُنَّ مَوْجاً مَکْفُوفاً وَ عُلْیَاهُنَ سَقْفاً مَحْفُوظاً وَ سَمْکاً مَرْفُوعا.

امام علی ( از آن هفت آسمان را پدید آورد. آسمان پایین را چون موج مهار شده، و آسمان‌های بالا را مانند سقفی استوار و بلند قرار داد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۴۰۶
نهج البلاغه، ص۴۱
بیشتر