آیه ۴۶ - سوره انبیاء

امام سجّاد ( امام سجّاد (در خطبه‌ای فرمود: ای مردم، از نافرمانی‌ها و گناهانی که خدای یگانه از آن ها منعتان کرده، و در قرآن که کتاب صادق است و گفتار گویا بر حذر داشته، پرهیز کنید. پس حذر کنید از رفتاری که با ستمکاران کرده، و ایمن نباشید از اینکه بر شما فرود آورد آنچه را در قرآن به مردم ستمکار وعده داده است. به خدا سوگند خداوند شما را در کتاب خود به بیان سرگذشت دیگران پند داده، و به‌راستی خوشبخت آن‌کسی است که از سرنوشت دیگران پند گیرد، و به‌راستی خداوند رفتاری را که با مردم ستمکار پیش از شما کرده است به گوش شما رسانده آنجا که فرماید: و چه بسیار دهکده‌ها را که ستمگر بودند درهم شکستیم، و به خدا سوگند، این موعظه و هشداری برای شماست، اگر که پند بگیرید و بترسید». سپس به گفته‌های خداوند در کتابش در مورد گناهکاران و معصیت‌کاران بازگشت و فرمود: خداوند عزّوجلّ می‌فرماید: وَلَئِن مَّسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِّنْ عَذَابِ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ و اگر بگویید که منظور خداوند از این آیات، مشرکان بوده است، چگونه می‌توانید این عقیده را بپذیرید درحالی‌که در جایی دیگر می‌گوید: وَ نَضَعُ المَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَةِ فَلَا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَ إِن کَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِّنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنَا بِهَا وَ کَفَی بِنَا حَاسِبِینَ؛ بدانید ای بندگان خدا! که برای مشرکان ترازو نصب نمی‌گردد و دیوانی (امان نامه) برایشان پخش نمی‌شود، بلکه گروه‌گروه به جهنّم می‌روند و همانا نصب ترازو و پخش دیوان برای مسلمانان است. پس ای بندگان خدا! از خداوند بترسید».