آیه فَجَعَلَهُمْ جُذاذاً إِلاَّ كَبيراً لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَيْهِ يَرْجِعُونَ [58]
سرانجام [با استفاده از يك فرصت مناسب]، همه‌ی بت‌ها جز بت بزرگشان را قطعه‌قطعه كرد، شايد سراغ او بيايند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ حُجْر عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فی قول إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) نَظْرَةً فِی النُّجُومِ فَقالَ إِنِّی سَقِیمٌ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (علیه السلام) وَ اللَّهِ مَا کَانَ سَقِیماً وَ مَا کَذَبَ فَلَمَّا تَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ إِلَی عِیدٍ لَهُمْ دَخَلَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) إِلَی آلِهَتِهِمْ بِقَدُومٍ فَکَسَرَهَا إِلَّا کَبِیراً لَهُمْ وَ وَضَعَ الْقَدُومَ فِی عُنُقِهِ فَرَجَعُوا إِلَی آلِهَتِهِمْ فَنَظَرُوا إِلَی مَا صُنِعَ بِهَا فَقَالُوا لَا وَ اللَّهِ مَا اجْتَرَأَ عَلَیْهَا وَ لَا کَسَرَهَا إِلَّا الْفَتَی الَّذِی کَانَ یَعِیبُهَا وَ یَبْرَأُ مِنْهَا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُ قِتْلَهًًْ أَعْظَمَ مِنَ النَّارِ فَجُمِعَ لَهُ الْحَطَبُ وَ اسْتَجَادُوهُ حَتَّی إِذَا کَانَ الْیَوْمُ الَّذِی یُحْرَقُ فِیهِ بَرَزَ لَهُ نُمْرُودُ وَ جُنُودُهُ وَ قَدْ بُنِیَ لَهُ بِنَاءٌ لِیَنْظُرَ إِلَیْهِ کَیْفَ تَأْخُذُهُ النَّارُ وَ وُضِعَ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) فِی مَنْجَنِیقٍ وَ قَالَتِ الْأَرْضُ یَا رَبِّ لَیْسَ عَلَی ظَهْرِی أَحَدٌ یَعْبُدُکَ غَیْرُهُ یُحْرَقُ بِالنَّارِ قَالَ الرَّبُّ إِنْ دَعَانِی کَفَیْتُهُ.
امام صادق ( حجر نقل می‌کند: امام صادق (درباره‌ی حضرت ابراهیم (فرمود: «نگاهی به اختران کرد و گفت: من بیمار هستم. (صافات/۸۹). و فرمود: «به خدا سوگند بیمار هم نبود و دروغ هم نگفت». و چون او را گذاشتند و به‌سوی مراسم عیدی که داشتند رفتند ابراهیم (تبری برداشت و نزد معبودان آن‌ها رفت و همه را شکست جز بت بزرگ و تبر را به گردن او آویخت و آنان نزد خدایان خویش بازگشتند و دیدند که با آن‌ها چه شده است. با هم گفتند: «به خدا جرأت این‌کار را نداشته مگر همان جوانی که آن‌ها را می‌نکوهید و از آن‌ها بیزاری می‌جست». برای او مجازاتی بدتر از سوختن با آتش نیافتند. برای کشتن او هیزم فراوان و خوبی گرد آوردند، تا روزی رسید که باید او را می‌سوزاندند. نمرود و اطرافیانش بیرون آمدند و برای او ساختمانی ساختند تا ببینند آتش چگونه ابراهیم (را می‌بلعد و می‌سوزاند. ابراهیم (در منجنیق نهاده شد. زمین گفت: «پروردگارا بر روی من کسی جز او نیست که تو را بپرستد. آیا به آتش سوخته شود». پروردگار جهان گفت: «اگر از من درخواست کند او را کفایت خواهم کرد».
امیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ یَهُودِیّاً مِنْ یَهُودِ الشَّامِ وَ أَحْبَارِهِمْ کَانَ قَدْ قَرَأَ التَّوْرَاهًَْ وَ الْإِنْجِیلَ وَ الزَّبُورَ وَ صُحُفَ الْأَنْبِیَاءِ (وَ عَرَفَ دَلَائِلَهُمْ جَاءَ إِلَی مَجْلِسٍ فِیهِ أَصْحَابُ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) وَ فِیهِمْ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِب (علیه السلام) ... قَالَ لَهُ الْیَهُودِیُّ فَهَذَا إِبْرَاهِیمُ (علیه السلام) جَذَّ أَصْنَامَ قَوْمِهِ غَضَباً لِلَّهِ عَزَّوَجَلّ قَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) لَقَدْ کَانَ کَذَلِکَ وَ مُحَمَّدٌ (صلی الله علیه و آله) قَدْ نَکَسَ عَنِ الْکَعْبَهًِْ ثَلَاثَمِائَهًٍْ وَ سِتِّینَ صَنَماً وَ نَفَاهَا عَنْ جَزِیرَهًِْ الْعَرَبِ وَ أَذَلَّ مَنْ عَبَدَهَا بِالسَّیْف.
امام علی ( امام کاظم (از پدرانش از امام حسین (روایت کرده است که فرمود: روزی یکی از علمای یهودی اهل شام که کتب آسمانی تورات و انجیل و زبور و صحف پیامبران (را خوانده و بر دلائل و براهین همه آن‌ها واقف و آگاه بود به مجلسی وارد شد که در آن گروهی از اصحاب رسول خدا (از جمله امام علی (حضور داشتند ... یهودی گفت: «حضرت ابراهیم (از سر غضب برای خدا بت‌های قوم خود را خرد و نابود کرد». علی (فرمود: «همین‌طور است امّا حضرت محمّد (سیصدوشصت بت را از فراز کعبه فرو ریخت و از جزیرهًْ العرب به دور کرد و هرکس آن‌ها را می‌پرستید با شمشیر خود او را خوار و ذلیل کرد».