آیه وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَكَ إِلاَّ رِجالاً نُوحي إِلَيْهِمْ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّكْرِ إِنْ كُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ [7]
ما پيش از تو، جز مردانى كه به آنان وحى مى‌كرديم، نفرستاديم [همه انسان بودند] اگر نمى‌دانيد، از آگاهان بپرسيد.
العسکری (علیه السلام)- قَالَ یُوسُفُ‌بْنُ‌مُحَمَّدِ‌بْنِ‌زِیَادٍ وَ عَلِیُّ‌بْنُ‌مُحَمَّدِ‌بْنِ‌سَیَّارٍ عَنْ أَبَوَیْهِمَا أَنَّهُمَا قَالا ... ثُمَّ قَالَ (علیه السلام) أَ وَ لَسْتَ تَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ لَمْ یُخْلِ الدُّنْیَا قَطُّ مِنْ نَبِیٍّ أَوْ إِمَامٍ مِنَ الْبَشَرِ أَ وَ لَیْسَ اللَّهُ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ یَقُولُ وَ ما أَرْسَلْنا قَبْلَکَ یَعْنِی إِلَی الْخَلْقِ إِلَّا رِجالًا نُوحِی إِلَیْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُری فَأَخْبَرَ أَنَّهُ لَمْ یَبْعَثِ الملائکهًْ إِلَی الْأَرْضِ لِیَکُونُوا أَئِمَّهًًْ وَ حُکَّاماً وَ إِنَّمَا أُرْسِلُوا إِلَی أَنْبِیَاءِ اللَّهِ (.
امام عسکری ( یوسف‌بن‌محمّد و علیّ‌بن‌محمّدبن‌سیّار از پدرانشان روایت کردند ... سپس امام عسکری (فرمود: آیا نمی‌دانی که خدای عزّوجلّ هرگز دنیا را از وجود پیامبر یا امامی از بشر تهی نمی‌کند؟ آیا خدا نفرموده است: و نفرستادیم پیش از تو یعنی به مردم جز مردانی که به آن‌ها وحی کردیم از اهل آبادی‌ها. (یوسف/۱۰۹). و خبر داده است که فرشته‌ها را به زمین نفرستاده تا امام و حاکم باشند، بلکه آن‌ها به‌سوی پیامبران فرستاده شدند.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- قَوْلُهُ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ قَالَ آلُ مُحَمَّد (صلی الله علیه و آله).
علیّ‌بن‌ابراهیم ( فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ؛ اهل ذکر، آل محمّد (هستند.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنِ الْأَصْبَغِ‌بْنِ‌نُبَاتَهًَْ عَنْ عَلِیٍّ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فِی قَولِهِ عَزَّ‌وَ‌جَلَّ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ قَالَ نَحنُ أهلُ الذِّکرِ.
امام علی ( اصبغ‌بن‌نباته گوید: از امام علی (در مورد آیه: فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ سؤال پرسیدم، فرمود: «ما اهل ذکر هستیم».
الباقر (علیه السلام)- عَنْ مُحَمَّدِ‌بْنِ‌مُسْلِمٍ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ: قُلْتُ لَهُ إِنَ مَنْ عِنْدَنَا یَزْعُمُونَ أَنَ قَوْلَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَ فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ أَنَّهُمْ الْیَهُودُ وَ النَّصَارَی قَالَ إِذَنْ یَدْعُونَکُمْ إِلَی دِینِهِمْ قَالَ ثُمَّ أَوْمَی بِیَدِهِ إِلَی صَدْرِهِ وَ قَالَ نَحْنُ أَهْلُ الذِّکْرِ وَ نَحْنُ الْمَسْئُولُونَ.
امام باقر ( محمّدبن‌مسلم گوید: به امام باقر (عرض کردم: «همانا بعضی از ما گمان می‌کنند که مراد از آیه: فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ، یهود و نصاری می‌باشند»؟ ایشان فرمود: «بدین ترتیب آن‌ها شما را به دینشان فرا می‌خوانند. سپس می‌گوید: آن‌ها با دستشان به سینه‌شان اشاره کردند و گفتند: «ما اهل ذکر هستیم، و از ما باید سؤال شود».
الصّادق (علیه السلام)- الْکِتَابُ: الذِّکْرُ، وَ أَهْلُهُ: آلُ مُحَمَّدٍ (.
امام صادق ( کتاب (قرآن)، ذکر است و اهل آن، آل محمّد (هستند.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ زُرَارَهًَْ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ: فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ مَنِ الْمَعْنِیُّونُ بِذَلِکَ فَقَالَ: نَحْنُ وَ اللَّهِ، فَقُلْتُ فَأَنْتُمُ الْمَسْئُولُونَ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ نَحْنُ السَّائِلُونَ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَعَلَیْنَا أَنْ نَسْأَلَکُمْ قَالَ نَعَمْ قُلْتُ وَ عَلَیْکُمْ أَنْ تُجِیبُونَا قَالَ لَا ذَلِکَ إِلَیْنَا إِنْ شِئْنَا فَعَلْنَا وَ إِنْ شِئْنَا تَرَکْنَا ثُمَّ قَالَ: هذا عَطاؤُنا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِساب.
امام باقر ( زراره گوید: از امام باقر (سؤال کردم که: «منظور از آیه: فَاسْأَلُواْ أَهْلَ الذِّکْرِ إِن کُنتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ، چه کسانی هستند»؟ فرمود: «به خدا قسم، آن به ما اشاره دارد». سپس گفتم: «پس باید از شما سؤال شود»؟ ا فرمود: «آری». گفتم: «و ما سؤال‌کنندگان هستیم»؟ فرمود: «آری». گفتم: «پس بر ما واجب است که از شما سؤال بپرسیم»؟ فرمود: «آری». گفتم: «و شما هم باید پاسخ سؤال‌هایمان را بدهید»؟ گفتند: «نه، این به ما بستگی دارد، اگر خواستیم جواب می‌دهیم و اگر نخواستیم، پاسخ نمی‌دهیم». سپس این آیه را تلاوت نمود: [و به او گفتیم]: این عطای ما است، به هرکس می‌خواهی [و صلاح می‌بینی] ببخش، و از هرکس می‌خواهی امساک کن، و حسابی بر تو نیست (تو امین هستی)!. (ص/۳۹)».
الباقر ( عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (أَنَّهُ قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (... الذِّکْرُ الَّذِی عَنْهُ ضَلَّ وَ السَّبِیلُ الَّذِی عَنْهُ مَالَ وَ الْإِیمَانُ الَّذِی بِهِ کَفَرَ وَ الْقُرْآنُ الَّذِی إِیَّاهُ هَجَرَ وَ الدِّینُ الَّذِی بِهِ کَذَّبَ وَ الصِّرَاطُ الَّذِی عَنْهُ نَکَبَ الْخُطْبَهًَْ إِلَی غَیْرِ ذَلِکَ مِنَ الْأَخْبَارِ الْکَثِیرَهًِْ الْمُتَقَدِّمُهًِْ فِی أَوَائِلِ سُورَهًِْ النَّحْلِ فِی تَفْسِیرِ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ الَّذِینَ هَاجَرُوا فِی اللهِ إِلَی قَوْلِهِ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ بِالْبَیِّناتِ وَ الزُّبُرِ وَ أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الذِّکْرَ فَرَاجِعْ الْبَتَّهًَْ.
امام باقر ( از امام باقر (روایت است: علی (فرمود: «... ذکری که از یاد رفته و او را از دست دادند منم و راهی که از آن برگشته‌اند راه من است و ایمان و گرایشی که نسبت به وی کافر شدند منم. و قرآنی که از او دوری جستند و دینی که او را تکذیب نمودند و راهی که از آن برگشتند. قرآن و دین و راه من است». و موارد دیگر که در اخبار بسیاری رسیده، و آنچه در اوایل سوره‌ی نحل آمده در تفسیر سخن خداوند عزّوجلّ: آن‌ها که پس از ستم دیدن در راه خدا، هجرت کردند، در این دنیا جایگاه [و مقام] خوبی به آن‌ها می‌دهیم و پاداش آخرت، از آن هم بزرگتر است اگر می‌دانستند! آن‌ها کسانی هستند که صبر و استقامت پیشه کردند، و تنها بر پروردگارشان توکّل می‌کنند. و پیش از تو، جز مردانی که به آن‌ها وحی می‌کردیم، نفرستادیم! اگر نمی‌دانید، از آگاهان بپرسید [تا تعجّب نکنید از اینکه پیامبر اسلام از میان همین مردان برانگیخته شده است]! [از آن‌ها بپرسید که] از دلایل روشن و کتب [پیامبران پیشین آگاهند]! و ما این ذکر [قرآن] را بر تو نازل کردیم. (نحل/۴۴۴۱)».