آیه قالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَني أَعْمى وَ قَدْ كُنْتُ بَصيراً [125]
مى‌گوید: «پروردگارا! چرا مرا نابینا محشور کردى؟! من که بینا بودم»!
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی هُرَیْرَهًَْ وَ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبَّاسٍ (رحمة الله علیه) قَالا خَطَبَنَا رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) قَبْلَ وَفَاتِهِ ... وَ مَنْ قَرَأَ الْقُرْآنَ وَ لَمْ یَعْمَلْ بِهِ حَشَرَهُ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَی فَیَقُولُ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمی وَ قَدْ کُنْتُ بَصِیراً قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسی فَیُؤْمَرُ بِهِ إِلَی النَّار.
پیامبر ( ابوهریره و ابن‌عبّاس (گویند: پیامبر (پیش از وفاتش برای ما خطبه خواند و فرمود: ... هرکه قرآن را بخواند ولی به آن عمل نکند، خدای عزّوجلّ در قیامت او را کور محشور می‌کند. و یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَی؛ قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمی وَ قَدْ کُنْتُ بَصِیراً؛ خداوند می‌فرماید: چنانکه آیات ما برایت آمدند و آن‌ها را فراموش کردی و اینچنین امروز فراموش می‌شوی. پس به سوی دوزخ فرمان داده می‌شود».