آیه قالَ كَذلِكَ أَتَتْكَ آياتُنا فَنَسيتَها وَ كَذلِكَ الْيَوْمَ تُنْسى [126]
مى‌فرماید: «همان‌گونه که آیات ما براى تو آمد، و تو آن‌ها را فراموش کردى؛ همان‌طور امروز تو فراموش خواهى شد».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أبی‌عبدالله (علیه السلام) فِی قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلّ قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها قَالَ الْآیَاتُ الْأَئِمَّهًُْ (فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسی یَعْنِی تَرَکْتَهَا وَ کَذَلِکَ الْیَوْمَ تُتْرَکُ فِی النَّارِ کَمَا تَرَکْتَ الْأَئِمَّهًَْ (فَلَمْ تُطِعْ أَمْرَهُمْ وَ لَمْ تَسْمَعْ قَوْلَهُم.
امام صادق ( ابوبصیر نقل می‌کند: امام صادق (درباره‌ی کلام خدای عزّوجلّ: قالَ کَذلِکَ أَتَتْکَ آیاتُنا فَنَسِیتَها فرمود: «آیات ائمّه (هستند. فَنَسِیتَها وَ کَذلِکَ الْیَوْمَ تُنْسی؛ یعنی همچنان‌که آن‌ها را رها کردی، امروز در آتش رها می‌شوی، چنان‌که ائمّه (را رها کردی و امرشان را اطاعت نکردی و گفتارشان را نشنیدی.