آیه قالَ رَبِّ اجْعَلْ لي آيَةً قالَ آيَتُكَ أَلاَّ تُكَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَيالٍ سَوِيًّا [10]
عرض كرد: «پروردگارا! نشانه‌اى براى من قرار ده»! فرمود: «نشانه‌ی تو اين است كه سه شبانه روز قدرت تكلّم با مردم را نخواهى داشت؛ درحالى‌كه سالم هستى».
الباقر (علیه السلام)- آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَ لَیالٍ سَوِیًّا صَحِیحاً مِنْ غَیْرِ مَرَضٍ.
امام باقر ( قَالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلَاثَ لَیَالٍ سَوِیًّا یعنی درحالی‌که سالمی و تو هیچ بیماری‌ای نداری، سه‌شبانه روز با مردم سخن بگو.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- اعْتُقِلَ لِسَانُهُ مِنْ غَیْرِ مَرَضٍ ثَلَاثَهًَْ أَیَّامٍ.
ابن‌عبّاس ( زبان او سه‌روز بی‌آنکه بیمار شود از سخن‌گفتن بند آمد.
الصّادق (علیه السلام)- فَبَشَّرَهُ اللَّهُ تَعَالَی بِیَحْیَی فَلَمْ یَعْلَمْ أَنَّ ذَلِکَ الْکَلَامَ مِنْ عِنْد اللَّهِ تَعَالَی جَلَّ ذِکْرُهُ وَ خَافَ أَنْ یَکُونَ مِنَ الشَّیْطَانِ فَقَالَ أَنَّی یَکُونُ لِی وَلَدٌ وَ قَالَ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَةً فَأُسْکِتَ فَعَلِمَ أَنَّهُ مِنَ اللَّهِ تَعَالَی
امام صادق ( خدای تعالی او را به یحیی (بشارت داد و زکریّا (ندانست که آن سخن از نزد خدای تعالی عزّوجلّ است و ترسید که از شیطان باشد؛ پس گفت: «چگونه برای من فرزندی خواهد بود؟! و قالَ رَبِّ اجْعَلْ لی آیَةً؛ در نتیجه از سخن‌گفتن باز داشته شد و دانست که آن از طرف خدای تعالی است».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ زَکَرِیَّا (علیه السلام) لَمَّا دَعَا رَبَّهُ أَنْ یَهَبَ لَهُ فَنَادَتْهُ الْمَلَائِکَهًُْ بِمَا نَادَتْهُ بِهِ فَأَحَبَّ أَنْ یَعْلَمَ أَنَّ ذَلِکَ الصَّوْتَ مِنَ اللَّهِ أُوحِیَ إِلَیْهِ أَنَّ آیَهًَْ ذَلِکَ أَنْ یُمْسَکَ لِسَانُهُ عَنِ الْکَلَامِ ثَلَاثَهًَْ أَیَّامٍ قَالَ لَمَّا أُمْسِکَ لِسَانُهُ وَ لَمْ یَتَکَلَّم عَلِمَ أَنَّهُ لَا یَقْدِرُ عَلَی ذَلِکَ إِلَّا اللَّهُ وَ ذَلِکَ قَوْلُ اللَّهِ رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَةً قالَ آیَتُکَ أَلَّا تُکَلِّمَ النَّاسَ ثَلاثَةَ أَیَّامٍ إِلَّا رَمْزا.
امام صادق ( ابوبصیر از امام صادق (نقل می‌کند: وقتی زکریّا (پروردگارش را خواند که به او [فرزندی] ببخشد و فرشتگان او را صدا زدند به آنچه او را صدا زدند. و دوست داشت که بداند آن صدا از طرف خداوند است، خداوند به او وحی کرد که نشانه‌ی آن این است که سه روز زبانش از سخن‌گفتن باز داشته می‌شود. فرمود: «وقتی زبانش بازداشته شد و سخن نگفت، دانست که جز خدا کسی بر آن توانایی ندارد و آن سخن خداوند است: [زکریّا (گفت]: رَبِّ اجْعَلْ لِی آیَةً.