آیه إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَيْها وَ إِلَيْنا يُرْجَعُونَ [40]
ما، زمين و تمام كسانى را كه روى آن هستند، به ارث مى‌بريم؛ و همگى به‌سوى ما بازگردانده مى‌شوند.
الرّضا (علیه السلام)- عَنِ الْفَضْلِ‌بْنِ‌شَاذَانَ قَالَ: سَأَلَ الْمَأْمُونُ الرِّضَا (علیه السلام) أَنْ یَکْتُبَ لَهُ مَحْضَ الْإِسْلَامِ عَلَی إِیجَازٍ وَ اخْتِصَارٍ فَکَتَبَ (علیه السلام) إِنَّ مَحْضَ الْإِسْلَامِ شَهَادَهًُْ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لَا شَرِیکَ لَه ... وَ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) عَبْدُهُ وَ رَسُولُه ... وَ أَنَّ الدَّلِیلَ بَعْدَهُ وَ الْحُجَّهًَْ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ وَ وَلِیُّهُ الَّذِی کَانَ مِنْهُ بِمَنْزِلَهًِْ هَارُونَ مِنْ مُوسَی‌عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (علیه السلام) أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ بَعْدَهُ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ (علیه السلام) سَیِّدَا شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّهًِْ أَجْمَعِینَ ثُمَّ عَلِیُّ‌بْنُ‌الْحُسَیْنِ‌زَیْنُ‌الْعَابِدِینَ (علیه السلام) ثُمَّ مُحَمَّدُ‌بْنُ‌عَلِیٍّ‌بَاقِرُ (علیه السلام) عِلْمِ النَّبِیِّینَ ثُمَّ جَعْفَرُ‌بْنُ‌مُحَمَّدٍ‌الصَّادِقُ (علیه السلام) وَارِثُ عِلْمِ الْوَصِیِّینَ ثُمَّ مُوسَی‌بْنُ‌جَعْفَرٍ‌الْکَاظِمُ (علیه السلام) ثُمَّ عَلِیُّ بْنُ‌مُوسَی‌الرِّضَا (علیه السلام) ثُمَّ مُحَمَّدُ‌بْنُ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) ثُمَّ عَلِیُّ‌بْنُ‌مُحَمَّدٍ (علیه السلام) ثُمَّ الْحَسَنُ‌بْنُ‌عَلِیٍّ (علیه السلام) ثُمَّ الْحُجَّهًُْ الْقَائِمُ (عجل الله تعالی فرجه الشریف)الْمُنْتَظَرُ وُلْدُهُ صَلَوَاتُ اللَّهِ عَلَیْهِمْ أَجْمَعِینَ وَ أَشْهَدُ لَهُمْ بِالْوَصِیَّهًِْ وَ الْإِمَامَهًِْ وَ أَنَّ الْأَرْضَ لَا تَخْلُو مِنْ حُجَّهًِْ اللَّهِ تَعَالَی عَلَی خَلْقِهِ فِی کُلِّ عَصْرٍ وَ أَوَانٍ وَ أَنَّهُمُ الْعُرْوَهًُْ الْوُثْقَی وَ أَئِمَّهًُْ الْهُدَی وَ الْحُجَّهًُْ عَلَی أَهْلِ الدُّنْیَا إِلَی أَنْ یَرِثَ اللَّهُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْها وَ أَنَّ کُلَّ مَنْ خَالَفَهُمْ ضَالٌّ مُضِلٌّ تَارِکٌ لِلْحَقِّ وَ الْهُدَی.
امام رضا ( فضل‌بن‌شاذان گوید: مأمون از امام رضا (سؤال کرد که حقیقت اسلام را با اختصار برای او بنویسد، امام (نوشت: حقیقت اسلام آن است که بر یگانگی خداوند شهادت دهی و شریکی برای او قائل نگردی ... گواهی به اینکه محمّد (بنده‌ی خدا و رسول خداست... اینکه راهنمای بعد از پیامبر، و حجّت [خدا] بر مؤمنین، و بپا دارنده‌ی امور مسلمین، و گوینده از جانب قرآن، و دانای به احکام قرآن، برادر و خلیفه و وصیّ و ولیّ اوست کسی که مقامش در نزد او همچون مقام هارون نزد موسی (است، علیّ‌بن‌ابی‌طالب (امیرالمؤمنین و پیشوای متّقین و پیشرو سفیدرویان نورانی، و برترین وصیّ، و میراث بر علم انبیاء (و مرسلین و بعد از آن حضرت، حسن و حسین (دو سیّد جوانان بهشتیان سپس علیّ‌بن‌الحسین زین‌العابدین (و بعد از آن، محمّدبن‌علی (شکافنده‌ی علم انبیاء (و سپس جعفربن‌محمّد (میراث بر علم اوصیاء و بعد از آن موسی‌بن‌جعفر (و از آن پس علیّ‌بن‌موسی الرّضا (و بعد محمّدبن‌علی (و پس از آن علیّ‌بن‌محمّد (و آنگاه حسن‌بن‌علی (و بعد از آن حجّت قائم منتظر (فرزند امام حسن عسکری، درود خدا بر همه‌شان باد. و گواهی دهم نامبردگان را به وصیّت پیامبر و امامت و رهبری، و اینکه در هر زمان و دوره زمین خالی نمی‌ماند از حجّت خدا، و آن‌ها عروهًْ الوثقی و پیشوایان هدایتند و حجّت بر اهل دنیا هستند تا آنگاه که خداوند وارث زمین و موجودات روی آن شود (تا انقراض عالم)، و هرکس با آن‌ها مخالفت کند گمراه و رهاکننده‌ی حق و هدایت است.
الصّادق (علیه السلام)- زُرَارَهًُْ‌بْنُ‌أَعْیَنَ قَالَ: دَعَا الصَّادِقُ (علیه السلام) دَاوُدَ‌بْنَ‌کَثِیرٍ الرَّقِّیَّ وَ حُمْرَانَ‌بْنَ‌أَعْیَنَ وَ أَبَابَصِیرٍ وَ دَخَلَ عَلَیْهِ الْمُفَضَّلُ‌بْنُ‌عُمَرَ وَ أَتَی بِجَمَاعَهًٍْ حَتَّی صَارُوا ثَلَاثِینَ رَجُلًا فَقَالَ احْسِروا عَنْ وَجْهِهِ و انْظُرُوهُ أَجْمَعُکُمْ حَیٌّ هُوَ أَمْ مَیِّتٌ فَقَالوا بَلْ هُوَ یَا سَیِّدَنَا مَیِّتٌ فَقَالَ شَهِدْتُمْ بِذَلِکَ ... ثُمَّ أَعَادَ عَلَیْنَا الْقَوْلَ فَقَالَ الْمَیِّتُ الْمُکَفَّنُ الْمُحَنَّطُ الْمَدْفُونُ فِی هَذَا اللَّحْدِ مَنْ هُوَ قُلْنَا إِسْمَاعِیلُ وَلَدُکَ فَقَالَ اللَّهُمَّ اشْهَدْ ثُمَّ أَخَذَ بِیَدِ مُوسَی (علیه السلام) فَقَالَ هُوَ حَقٌّ وَالْحَقُّ مَعَهُ وَ مِنْهُ إِلَی أَنْ یَرِثَ اللَّهُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْها.
امام صادق ( زراره گوید: امام صادق (داودبن‌کثیر رقی و حمران‌بن‌اعین و ابابصیر را خواست، مفضّل‌بن‌عمر نیز آمد و گروهی را آورد تا سی نفر رسیدند فرمود: «داود! صورت اسماعیل را بگشا». رو پوش از روی او برداشت، فرمود: «خوب نگاه کن مرده است یا زنده». عرض کرد: «آقا مرده است». به یک‌یک آن‌ها نشان داد تا همه دیدند، فرمود: «خدایا تو شاهد باش». دستور داد او را غسل دهند و کفن کنند. بعد فرمود: «مفضّل صورتش را باز کن ببین زنده است یا مرده همه نگاه کنید». گفت: «آقا مرده است». فرمود: «درست نگاه کردید و دقّت نمودید»؟ گفتند: «آری» از این کار امام (در شگفت بودند. گفت: «خدایا تو شاهد باش». او را برای دفن بردند وقتی درون قبر گذاشتند، فرمود: «مفضّل صورتش را بگشا». صورت او را که باز کرد فرمود: «نگاه کنید ببینید مرده است یا زنده». عرض کرد: «آقا مرده است». گفت: «خدایا شاهد باش... باز فرمود: «این مرده کفن پوشیده که در این قبر دفن شده کیست»؟ گفتیم: «اسماعیل». فرمود: «خدایا گواه باش». دست امام کاظم (را گرفته فرمود: «این صاحب حق است و حقیقت با او و از اوست تا خداوند وارث زمین و ساکنان آن شود».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْهَا قَالَ: کُلُّ شَیْءٍ خَلَقَهُ اللَّهُ یَرِثُهُ اللَّهُ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَ مَنْ عَلَیْها؛ آنچه را که خداوند خلق کرده است، در روز قیامت به ارث می‌برد.