آیه قالَ رَبِّ أَنَّى يَكُونُ لي غُلامٌ وَ كانَتِ امْرَأَتي عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْكِبَرِ عِتِيًّا [8]
گفت: «پروردگارا! چگونه براى من پسرى خواهد بود؟! در‌حالى‌كه همسرم نازاست، و من نيز به سبب پيرى ناتوان شده‌ام»!
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (علیه السلام) فِی قَوْلِه قالَ رَبِّ أَنَّی یَکُونُ لِی غُلامٌ وَ کانَتِ امْرَأَتِی عاقِراً وَ قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا فَهُوَ الْبُؤْس.
امام باقر ( قَالَ رَبِّ أَنَّی یَکُونُ لِی غُلَامٌ وَکَانَتِ امْرَأَتِی عَاقِرًا وَقَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا؛ و او در این هنگام بسیار ناامید بود.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا أی قَد بَلَغَت مِن کِبَرِ السِّن إلِی حَالِ الِیِبِس و الجِفَافِ و نَحُولُ العَظم.
ابن‌عبّاس ( قَدْ بَلَغْتُ مِنَ الْکِبَرِ عِتِیًّا یعنی از [شدّت] پیری به حالت خشکی [بدن] و سالخوردگی و لاغری استخوان رسیده‌ام.