آیه وَ كانَ يَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّكاةِ وَ كانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِيًّا [55]
او همواره خانواده‌اش را به نماز و زكات فرمان مى‌داد؛ و پيوسته مورد رضايت پروردگارش بود.
الصّادق (علیه السلام)- وَ عَنْهُ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ قَالَ: لَمَّا نَزَلَتْ هَذِهِ الْآیَهًُْ یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ ناراً قَالَ النَّاسُ یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) کَیْفَ نَقِی أَنْفُسَنَا وَ أَهْلِینَا قَالَ اعْمَلُوا الْخَیْرَ وَ ذَکِّرُوا بِهِ أَهْلِیکُمْ فَأَدِّبُوهُمْ عَلَی طَاعَهًِْ اللَّهِ ثُمَّ قَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) أَ لَا تَرَی أَنَّ اللَّهَ یَقُولُ لِنَبِیِّهِ وَ أْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَ اصْطَبِرْ عَلَیْها وَ قَالَ وَ اذْکُرْ فِی الْکِتابِ إِسْماعِیلَ إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ کانَ رَسُولًا نَبِیًّا وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا.
امام صادق ( هنگامی‌که این آیه نازل شد: ای کسانی که ایمان آورده‌اید خود و خانواده خویش را از آتش نگه دارید. (تحریم/۶). مردم سؤال کردند: «ای رسول خدا (! چگونه خود و خانواده‌هایمان را حفاظت کنیم»؟ ایشان فرمود: «کار نیک انجام دهید و خانواده‌تان را نیز بدان متذکّر شوید و آنان را بر فرمانبرداری از خداوند تربیت کنید». سپس امام صادق (فرمود: «آیا نمی‌بینید که خداوند به پیامبرش (می‌فرماید: خانواده خود را به نماز فرمان ده و بر انجام آن شکیبا باش!. (طه/۱۳۲). و همچنین فرموده است: وَاذْکُرْ فِی الْکِتَابِ إِسْمَاعِیلَ إِنَّهُ کَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَ کَانَ رَسُولًا نَّبِیًّا* وَ کَانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلَاةِ وَ الزَّکَاةِ وَ کَانَ عِندَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- رُوِیَ أَنَّهُ ذُکِرَ عِنْدَ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) رَجُلَانِ کَانَ أَحَدُهُمَا یُصَلِّی الْمَکْتُوبَهًَْ وَ یَجْلِسُ فَیُعَلِّمُ النَّاسَ الْخَیْرَ وَ کَانَ الْآخَرُ یَصُومُ النَّهَارَ وَ یَقُومُ اللَّیْلَ فَقَالَ (صلی الله علیه و آله) فَضْلُ الْأَوَّلِ عَلَی الثَّانِی کَفَضْلِی عَلَی الْأَنَامِ وَ قَدْ أَثْنَی اللَّهُ تَعَالَی عَلَی إِسْمَاعِیلَ بِقَوْلِهِ إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ کانَ رَسُولًا نَبِیًّا. وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا.
پیامبر ( در نزد پیغمبر (ذکر شد: «دو نفر هستند که یکی از آن دو نماز واجب خود را به جا می‌آورد و می‌نشیند و آنچه خیر مردم در آن است به آن‌ها یاد می‌دهد از قبیل مسائل فقهی یا اخلاقی یا اعتقادی یا آداب معاشرت و حقوق و امثال این‌ها، و آن دیگری روزها روزه است و شب‌ها به عبادت قیام می‌کند و به‌این‌حال اوقات این دو نفر طی می‌گردد، کدام یک افضل است»؟ رسول خدا (فرمود: «آن شخص اوّلی که به واجبات اکتفا می‌کند و مشغول تعلیم مردم است فضیلتش بر دوّمی مانند فضیلت من است بر مردم دیگر. به‌تحقیق خداوند حضرت اسماعیل (صادق‌الوعد را در قرآن کریم مدح کرده و فرموده: إِنَّهُ کانَ صادِقَ الْوَعْدِ وَ کانَ رَسُولًا نَبِیًّا* وَ کانَ یَأْمُرُ أَهْلَهُ بِالصَّلاةِ وَ الزَّکاةِ وَ کانَ عِنْدَ رَبِّهِ مَرْضِیًّا.