آیه لا يَسْمَعُونَ فيها لَغْواً إِلاَّ سَلاماً وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فيها بُكْرَةً وَ عَشِيًّا [62]
در آنجا هرگز گفتار لغو و بيهوده‌اى نمى‌شنوند؛ و جز سلام در آنجا سخنى نيست؛ و هر صبح و شام، روزى آنان در بهشت آماده است.
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ أَمَّا الرَّدُّ عَلَی مَنْ أَنْکَرَالثَّوَابَ وَالْعِقَاب قَوْلُهُ النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْها غُدُوًّا وَ عَشِیًّا فَأَمَّا الْغُدُوُّ وَ الْعَشِیُّ إِنَّمَا یَکُونَانِ فِی الدُّنْیَا فِی دَارِ الْمُشْرِکِینَ وَ أَمَّا فِی الْقِیَامَهًِْ فَلَا یَکُونُ غُدُوٌّ وَ لَا عَشِیٌّ وَ قَوْلُهُ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا یَعْنِی فِی جِنَانِ الدُّنْیَا الَّتِی یُنْقَلُ إِلَیْهَا أَرْوَاحُ الْمُؤْمِنِینَ فَأَمَّا فِی جَنَّاتِ الْخُلْدِ فَلَا یَکُونُ غُدُوٌّ وَ لَا عَشِیٌّ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( امّا ردّ بر کسی که پاداش و عذاب [قبل از قیامت] را انکار می‌کند، سخن خداوند است: [عذاب آن‌ها] آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‌شوند؛ و امّا صبح و شام، تنها در دنیا در خانه‌ی مشرکین می‌باشد و امّا در قیامت، صبح و شامی نمی‌باشد و سخن خداوند: لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا؛ یعنی در بهشت دنیا که ارواح مؤمنین به آنجا منتقل می‌شوند و امّا در بهشت جاودانی صبح و شامی وجود ندارد.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَمَّا الرَّدُّ عَلَی مَنْ أَنْکَرَ الثَّوَابَ وَ الْعِقَابَ فِی الدُّنْیَا بَعْدَ الْمَوْتِ قَبْلَ الْقِیَامَهًِْ فَیَقُولُ اللَّهُ تَعَالَی النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْها غُدُوًّا وَ عَشِیًّا وَ یَوْمَ تَقُومُ السَّاعَهًُْ وَ الْغُدُوُّ وَ الْعَشِیُّ لَا یَکُونَانِ فِی الْقِیَامَهًِْ الَّتِی هِیَ دَارُ الْخُلُودِ وَ إِنَّمَا یَکُونَانِ فِی الدُّنْیَا وَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی فِی أَهْلِ الْجَنَّهًِْ وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا وَ الْبُکْرَهًُْ وَ الْعَشِیُّ إِنَّمَا یَکُونَانِ مِنَ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ فِی جَنَّهًِْ الْحَیَاهًِْ قَبْلَ یَوْمِ الْقِیَامَهًِْ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی لا یَرَوْنَ فِیها شَمْساً وَ لا زَمْهَرِیراً.
امام علی ( امّا ردّ بر کسی که پاداش و عذاب را بعد از مرگ و قبل از قیامت در دنیا انکار کند [این آیه است که] خدای تعالی می‌فرماید: [عذاب آن‌ها] آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‌شوند. و روزی که قیامت برپا شود. (غافر/۴۶) و صبح و شام در قیامت که جایگاه جاودانه است نیستند و تنها در دنیا هستند. و خدای تعالی در مورد اهل بهشت فرمود: لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا و صبح و شام تنها از شب و روز به وجود می‌آید و در بهشتِ زندگانی قبل از قیامت است. [و امّا در مورد قیامت] خدای تعالی فرمود: نه آفتاب [سوزان] را در آنجا می‌بینند و نه سرما را. (انسان/۱۳).
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا قَالَ ذَلِکَ فِی جَنَّاتِ الدُّنْیَا قَبْلَ الْقِیَامَهًِْ وَ الدَّلِیلُ عَلَی ذَلِکَ قَوْلُهُ بُکْرَهًًْ وَ عَشِیًّا فَالْبُکْرَهًُْ وَ الْعَشِیُّ لَا تَکُونَانِ فِی الْآخِرَهًِْ فِی جِنَانِ الْخُلْدِ وَ إِنَّمَا یَکُونُ الْغُدُوُّ وَ الْعَشِیُّ فِی جِنَانِ الدُّنْیَا الَّتِی تَنْقُلُ إِلَیْهَا أَرْوَاحُ الْمُؤْمِنِینَ وَ تَطْلُعُ فِیهَا الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا؛ آن در باغ‌های دنیا قبل از قیامت است و دلیل بر آن، سخن خداوند: بُکْرَةً وَ عَشِیًّا است؛ چون صبح و شام در آخرت، در بهشت جاودانه نمی‌باشند و صبح و شام تنها در بهشت دنیا است که ارواح مؤمنین به آنجا منتقل می‌شوند و در آن خورشید و ماه طلوع می‌کنند.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ ابْنِ أَخِی شِهَابِ‌بْنِ‌عَبْدِ رَبِّهِ قَالَ: شَکَوْتُ إِلَی أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) مَا أَلْقَی مِنَ الْأَوْجَاعِ وَ التُّخَمِ فَقَالَ لِی تَغَدَّ وَ تَعَشَّ وَ لَا تَأْکُلْ بَیْنَهُمَا شَیْئاً فَإِنَّ فِیهِ فَسَادَ الْبَدَنِ أَ مَا سَمِعْتَ اللَّهَ عزّوجلّ یَقُولُ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیها بُکْرَةً وَ عَشِیًّا.
امام صادق ( شهاب‌بن‌عبد ربه گوید: از بیماری‌ها و پرخوری به امام صادق (شکایت کردم. ایشان فرمود: «صبحانه و شام بخور و در فاصله‌ی بین آن‌ها چیزی نخور؛ چرا که آن موجب تباهی بدن می‌شود. مگر این گفته‌ی خدا را نشنیدی که می‌فرماید: وَ لَهُمْ رِزْقُهُمْ فِیهَا بُکْرَةً وَ عَشِیًّا.