آیه ۷۱ - سوره مریم

آیه وَ إِنْ مِنْكُمْ إِلاَّ وارِدُها كانَ عَلى رَبِّكَ حَتْماً مَقْضِيًّا [71]

و همه‌ی شما [بدون استثنا] وارد جهنّم مى‌شويد؛ اين امر، نزد پروردگارت، حتمى و پايان يافته است.

نسخ آیه

۱
(مریم/ ۷۱)

أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- عَنْ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) قَالَ نَسَخَ قَوْلَهُ تَعَالَی وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلَّا وارِدُها قَوْلُهُ إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنی أُولئِکَ عَنْها مُبْعَدُونَ.

امام علی ( سخن خدا: وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلّا وارِدُها را این سخن خداوند: [امّا] کسانی که [صالح بودند و] از قبل، وعده‌ی نیک از سوی ما به آن‌ها داده شده از آن دور نگاهداشته می‌شوند. (انبیاء/۱۰۱) نسخ کرده است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۶
بحار الأنوار، ج۸، ص۳۰۶

جهنّم دنیا

۱
(مریم/ ۷۱)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- رُوِیَ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) عَادَ مَرِیضاً فَقَالَ أَبْشِرْ إِنَّ اللَّهَ یَقُولُ الْحُمَّی هِیَ نَارِی أُسَلِّطُهَا عَلَی عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ فِی الدُّنْیَا لِیَکُونَ حَظَّهُ مِنَ النَّارِ.

پیامبر ( رسول خدا (از بیماری عیادت کرد و فرمود: «بشارت باد بر تو! خدای عزّوجلّ می‌فرماید: «تب، آتش من است که بر بنده‌ی مؤمنم در دنیا مسلّط می‌کنم تا بهره‌اش از آتش باشد».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۶
بحار الأنوار، ج۸/۲۵۰ نورالثقلین
۲
(مریم/ ۷۱)

الصّادق (علیه السلام)- الْحُمَّی رَائِدُ الْمَوْتِ وَ هُوَ سِجْنُ اللَّهِ فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ حَظُّ الْمُؤْمِنِ مِنَ النَّارِ.

امام صادق ( تب فرستاده‌ی مرگ است و زندان خدا در زمین او و گرمی او از جهنّم است. و آن بهره‌ی هر مؤمن از آتش است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۸
الکافی ج، ص ۱۱۱ / نورالثقلین
۳
(مریم/ ۷۱)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- الْحُمَّی رَائِدُ الْمَوْتِ وَ سِجْنُ اللَّهِ تَعَالَی فِی أَرْضِهِ وَ فَوْرُهَا مِنْ جَهَنَّمَ وَ هِیَ حَظُّ کُلِّ مُؤْمِنٍ مِنَ النَّار.

پیامبر ( تب پیشرو مرگ است، و زندان خداوند در زمین است، و جوشش آن از دوزخ و بهره‌ی مؤمن از آتش است».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۸
الکافی ج، ص ۱۱۲ / نورالثقلین

ورود غیر دخول

۱
(مریم/ ۷۱)

الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌أَبِی‌الْعَلَاءِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ وَ إِنْ مِنْکُمْ إِلَّا وارِدُها قَالَ أَ مَا تَسْمَعُ الرَّجُلَ یَقُولُ وَرَدْنَا مَاءَ بَنِی فُلَانٍ فَهُوَ الْوُرُودُ وَ لَمْ یَدْخُلْهُ.

امام صادق ( حسین‌بن‌ابی‌علاء گوید: از امام صادق (در مورد آیه: وَ إِن مِّنکُمْ إِلَّا وَارِدُهَا» پرسیدم. ایشان فرمود: «آیا نمی‌شنوی که گفته می‌شود: به آب فلان کس وارد شدیم و داخل آن نشدیم، پس آن ورود است نه دخول».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۸
بحار الأنوار، ج۸، ص۲۹۱/ القمی؛ ج۲، ص۵۲/ نورالثقلین

ورود، دخول

۱
(مریم/ ۷۱)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی‌سَمِینَهًَْ قَالَ: اخْتَلَفْنَا فِی الْوُرُودِ فَقَالَ قَوْمٌ لَا یَدْخُلُهَا مُؤْمِنٌ وَ قَالَ آخَرُونَ یَدْخُلُونَهَا جَمِیعاً ثُمَّ یُنَجَّی الَّذِینَ اتَّقَوْا فَلَقِیتُ جَابِرَ‌بْنَ‌عَبْدِ‌اللَّهِ فَسَأَلْتُهُ فَأَوْمَأَ بِإِصْبَعِهِ إِلَی أُذُنَیْهِ فَقَالَ صَمَّتَا إِنْ لَمْ أَکُنْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) یَقُولُ الْوُرُودُ الدُّخُولُ لَا یَبْقَی بَرٌّ وَ لَا فَاجِرٌ إِلَّا یَدْخُلُهَا تَکُونُ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ بَرْداً وَ سَلَاماً کَمَا کَانَتْ عَلَی إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) حَتَّی إِنَّ لِلنَّارِ أَوْ قَالَ لِجَهَنَّمَ ضَجِیجاً مِنْ بَرْدِهَا ثُمَّ یُنَجَّی الَّذِینَ اتَّقَوْا.

پیامبر ( ابوسمینه گوید: «در مورد داخل‌شدن [در جهنّم] با هم اختلاف پیدا کردیم؛ گروهی گفتند: «مؤمن در آن وارد نمی‌شود» و گروه دیگری گفتند: «همه در آن وارد می‌شوند سپس خداوند کسانی را که تقوا پیشه‌کردند [از آن] رهایی می‌بخشد». با جابربن‌عبدالله (ملاقات کردم و از او پرسیدم. با دو انگشتش به دو گوشش اشاره کرد و گفت: «کر باشند اگر از پیامبر (نشنیده باشم که می‌فرماید: «ورود [در آیه] داخل‌شدن [در جهنّم] است؛ هیچ نیکوکار و بدکاری باقی نمی‌ماند مگر اینکه در آن داخل می‌شود؛ پس برای مؤمنین سرد و سالم می‌باشد همانطورکه برای ابراهیم (بود تا [آنجا] که آتش یا فرمود: «جهنّم از سرمای آن ضجّه و ناله می‌زند. سپس خداوند کسانی را که تقوا پیشه کردند [از آن] رهایی می‌بخشد و ستمکاران را درحالی‌که به زانو درآمده‌اند در آن رها می‌سازد»».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۸
بحار الأنوار، ج۸، ص۲۴۹ / نورالثقلین
۲
(مریم/ ۷۱)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- رُوِیَ عَنِ النَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ مَعْنَی الْآیَهًِْ فَقَالَ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَی یَجْعَلُ النَّارَ کَالسَّمْنِ الْجَامِدِ وَ یَجْتَمِعُ عَلَیْهَا الْخَلْقُ ثُمَّ یُنَادِی الْمُنَادِی أَنْ خُذِی أَصْحَابَکِ وَ ذَرِی أَصْحَابِی فَوَ الَّذِی نَفْسِی بِیَدِهِ لَهِیَ أَعْرَفُ بِأَصْحَابِهَا مِنَ الْوَالِدَهًِْ بِوَلَدِهَا.

پیامبر ( از پیامبر (روایت است که از ایشان از معنای آیه سؤال شد؛ پس فرمود: «خدای تعالی آتش را مانند روغن جامد قرار می‌دهد و خلق را بر روی آن جمع می‌کند. سپس منادی ندا می‌دهد که [ای جهنّم]! یاران خود را بگیر و یاران مرا رها کن. سوگند به کسی که جانم در دست او است، او (جهنّم) به یاران خود آشناتر است از مادر به فرزندش».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۸
بحار الأنوار، ج۸/۲۵۰ نورالثقلین
۳
(مریم/ ۷۱)

الرّسول (صلی الله علیه و آله)- یَرِدُ النَّاسُ النَّارَ ثُمَ یَصْدُرُونَ بِأَعْمَالِهِمْ فَأَوَّلُهُمْ کَلَمْعِ الْبَرْقِ ثُمَّ کَمَرِّ الرِّیحِ ثُمَّ کَحُضْرِ الْفَرَسِ ثُمَّ کَالرَّاکِبِ ثُمَّ کَشَدِّ الرَّجُلِ ثُمَّ کَمَشْیِهِ.

پیامبر ( مردم وارد آتش می‌شوند سپس به تناسب اعمالشان از آن خارج می‌شوند؛ اوّلین گروه از آن‌ها مانند درخشش رعد و برق، سپس دوّمین گروه مانند عبور باد، سپس سوّمین گروه مانند دویدن اسب، سپس چهارمین گروه مانند سواره، سپس پنجمین گروه مانند مرد دونده و سپس ششمین گروه مانند کسی که راه می‌رود، [از آن خارج می‌شوند].

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۹، ص۱۲۸
بحار الأنوار، ج۸، ص۲۴۹/ نورالثقلین
بیشتر