آیه وَ كَمْ أَهْلَكْنا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِكْزاً [98]
چه بسيار اقوام [بى‌ايمان و گنهكارى] را كه پيش از آنان هلاك كرديم؛ آيا [اثرى] از هيچ‌يك از آن‌ها احساس مى‌كنى؟! يا كمترين صدايى از آنان مى‌شنوى؟!
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌بَصِیرٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ قُلْتُ قَوْلُهُ وَ کَمْ أَهْلَکْنا الْآیَهًَْ قَالَ أَهْلَکَ اللَّهُ مِنَ الْأُمَمِ مَا لَا یُحْصَوْنَ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ (صلی الله علیه و آله) هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً أَیْ ذِکْراً.
امام صادق ( ابوبصیر گوید: به امام صادق (گفتم: «آیه: وَ کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُم مِّن قَرْنٍ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزًا به چه معنا می‌باشد»؟ ایشان فرمود: «خداوند امّت‌های بی‌شماری را هلاک کرده است، و می‌گوید: ای محمّد (! هَلْ تُحِسُّ مِنْهُم مِّنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزًا یعنی آیا یادی از آنان می‌شنوی».
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً أَیْ حِسّاً.
علیّ‌بن‌ابراهیم ( تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً یعنی صدای آرامی.
الصّادق (علیه السلام)- جَابِرٌ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً فَقَالَ یَا جَابِرُ هُمْ بَنُو أُمَیَّهًَْ وَ یُوشِکُ أَنْ لَا یُحَسَّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ یُرْجَی وَ لَا یُخْشَی فَقُلْتُ رَحِمَکَ اللَّهُ وَ إِنَّ ذَلِکَ لَکَائِنٌ فَقَالَ مَا أَسْرَعَهُ سَمِعْتُ عَلِیَّ‌بْنَ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) یَقُولُ إِنَّهُ قَدْ رَأَی أَسْبَابَهُ.
امام صادق ( جابر گوید: امام صادق (در مورد این آیه: هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ أَوْ تَسْمَعُ لَهُمْ رِکْزاً. فرمود: «این‌ها بنی‌امیّه هستند، امید است به‌زودی چنان نابود شوند که احدی از آن‌ها یافت نشود که به او بتوان امیدی داشت یا از او ترسید». عرض کردم: «واقعاً چنین می‌شود»؟ فرمود: «چقدر زود و به‌سرعت آن روز می‌آید. از حضرت زین‌العابدین (شنیدم که او مقدّمات زوال و نابودی آن‌ها را مشاهده کرد».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (علیه السلام) قَالَ کَانَ فِیمَا وَعَظَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی بِهِ عِیسَی‌بْنَ‌مَرْیَمَ (علیه السلام) أَنْ قَالَ لَه ... یَا عِیسَی (علیه السلام) حَقّاً أَقُولُ مَا آمَنَتْ بِی خَلِیقَهًٌْ إِلَّا خَشَعَتْ لِی وَ مَا خَشَعَتْ لِی إِلَّا رَجَتْ ثَوَابِی ... یَا عِیسَی ازْهَدْ فِی الْفَانِی الْمُنْقَطِعِ وَ طَأْرُسُومَ مَنَازِلِ مَنْ کَانَ قَبْلَکَ فَادْعُهُمْ وَ نَاجِهِمْ هَلْ تُحِسُّ مِنْهُمْ مِنْ أَحَدٍ فَخُذْ مَوْعِظَتَکَ مِنْهُمْ وَ اعْلَمْ أَنَّکَ سَتَلْحَقُهُمْ فِی اللَّاحِقِینَ.
پیامبر ( از امام صادق (روایت است: در پندهای خداوند به حضرت عیسی (آمده است: «ای عیسی (درست می‌گویم که کسی به من ایمان ندارد مگر آنکه برایم خاشع است و کسی خاشع برایم نباشد جز آنکه امید ثوابم دارد.... ای عیسی (در آنچه فنا می‌شود، بی‌رغبت باش و گام بر آثار آن‌ها که پیش از تو بودند، بنه. و آن‌ها را بخوان و با آن‌ها راز گو ببین احدی از آن‌ها احساس می‌کند، از آن‌ها پند گیر و بدان که تو هم به آن‌ها می‌رسی».