آیه قالَ إِنِّي لَيَحْزُنُني أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَ أَخافُ أَنْ يَأْكُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُونَ [13]
[پدر] گفت: «من از بردن او غمگين مى‌شوم؛ و از اين مى‌ترسم كه گرگ او را بخورد، در‌حالى‌كه شما از او غافل باشيد»!
الباقر (علیه السلام)- فَأَجْرَی اللَّهُ عَلَی لِسَانِ یَعْقُوبَ (علیه السلام) إِنِّی لَیَحْزُنُنِی أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَ أَخافُ أَنْ یَأْکُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُون.
امام باقر (علیه السلام)- خداوند بر زبان یعقوب (علیه السلام) جاری ساخت: إِنِّی لَیَحْزُنُنِی أَنْ تَذْهَبُوا بِهِ وَ أَخافُ أَنْ یَأْکُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُون.
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِ‌بْنِ‌عُمَرَ‌بْنِ‌یَزِیدَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ بَنِی یَعْقُوبَ (علیه السلام) لَمَّا سَأَلُوا أَبَاهُمْ یَعْقُوبَ (علیه السلام) أَنْ یَأْذَنَ لِیُوسُفَ (علیه السلام) فِی الْخُرُوجِ مَعَهُمْ قَالَ لَهُمْ إِنِّی أَخافُ أَنْ یَأْکُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُونَ قَالَ فَقَالَ أَبُوعَبْدِ‌اللَّهِ (علیه السلام) قَرَّبَ یَعْقُوبُ (علیه السلام) لَهُمُ الْعِلَّهًَْ اعْتَلُّوا بِهَا فِی یُوسُفَ (علیه السلام).
امام صادق (علیه السلام)- حسین‌بن عمربن‌یزید از پدرش و ایشان نیز از امام صادق (علیه السلام) روایت می‌کند که فرمود: «وقتی پسران یعقوب (علیه السلام) از پدر خواستند که به آن‌ها اجازه دهد یوسف (علیه السلام) را با خود ببرند، یعقوب (علیه السلام) به آن‌ها فرمود: «أَخافُ أَنْ یَأْکُلَهُ الذِّئْبُ وَ أَنْتُمْ عَنْهُ غافِلُونَ». یعقوب (علیه السلام) علّتی را که برادران یوسف (علیه السلام) درباره‌ی یوسف بعداً به آن متمسّک شدند را برای آن‌ها تقریب نموده و راه روی‌آوردن به عذر را به آن‌ها نشان داد».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- لَا تُلَقِّنُوا الْکَذِبَ فَتَکْذِبُوا فَإِنَّ بَنِی یَعْقُوبَ لَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ الذِّئْبَ یَأْکُلُ الْإِنْسَانَ حَتَّی لَقَّنَهُمْ أَبُوهُم.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- دروغ‌گفتن را [به کسی] تلقین نکنید [راه دروغ گفتن را به کسی یاد ندهید] که در این صورت باعث دروغ‌گفتن خواهید شد، چنانچه پسران یعقوب (علیه السلام) نمی‌دانستند که گرگ، انسان را می‌خورد تا اینکه پدرشان این مطلب را به آن‌ها تلقین نمود.