آیه ۴۳ - سوره یوسف

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- پادشاه خوابی دید و به وزیرانش گفت: من در خواب دیدم که سَبْعَ بَقَراتٍ سِمانٍ یَأْکُلُهُنَّ سَبْعٌ عِجافٌ تشبیه عجاف یعنی هفت گاو لاغر اندام! و نیز در خواب دیدم: سَبْعَ سُنْبُلاتٍ خُضْرٍ وَ أُخَرَ یابِساتٍ سپس پادشاه مصر گفت: یَا أَیُّهَا المَلأُ أَفْتُونِی فِی رُؤْیَایَ إِن کُنتُمْ لِلرُّؤْیَا تَعْبُرُونَ امّا آن‌ها نتوانستند خواب او را تأویل کنند. پس همان مردی که در کنار پادشاه ایستاده بود به یاد خوابی که دیده بود، افتاد و بعد از هفت سال، یوسف (علیه السلام) را به یاد آورد. و خداوند فرموده است: و یکی از آن دو که نجات یافته بود و بعد از مدّتی به خاطرش آمد. (یوسف/۴۵) یعنی بعد از گذشت این مدّت من تأویل آن را به شما خبر می‌دهم مرا [به سراغ آن جوان زندانی] بفرستید!. (یوسف/۴۵) پس نزد یوسف (علیه السلام) آمد و گفت: [او به زندان آمد، و چنین گفت]: یوسف، ای مرد بسیار راستگو! درباره‌ی این خواب اظهارنظر کن که هفت گاو چاق را هفت گاو لاغر می‌خورند و هفت خوشه تر، و هفت خوشه خشکیده. (یوسف/۴۶) یوسف گفت: تَزْرَعُونَ سَبْعَ سِنِینَ دَأَبًا فَمَا حَصَدتُّمْ فَذَرُوهُ فِی سُنبُلِهِ إِلاَّ قَلِیلًا مِّمَّا تَأْکُلُونَ (یوسف/۴۷) یعنی سنبله‌ها را نکوبید؛ چراکه در طول این هفت سال، گندیده و فاسد می‌شود، ولی اگر داخل خوشه خود بماند، فاسد نخواهد شد. ثُمَّ یَأْتِی مِنْ بَعْدِ ذلِکَ سَبْعٌ شِدادٌ یَأْکُلْنَ ما قَدَّمْتُمْ لَهُنَّ یعنی هفت سال قحطی شدید خواهد آمد که آنچه در هفت سال گذشته برای آن سال ها از پیش نهاده اید را خواهند خورد.