آیه ۳۵ - سوره یوسف

امام علی (علیه السلام)- امام حسین (علیه السلام) می‌فرماید: امیرالمؤمنین (علیه السلام) در مسجد کوفه بود که مردی بپا خاست و گفت: «یا امیرالمؤمنین (علیه السلام)! مرا آگاه فرما که چرا روز چهارشنبه به فال بد گرفته می‌شود و آن را روز سنگینی می‌دانند و مقصود کدام چهارشنبه است»؟ حضرت فرمود: «مراد چهارشنبه‌ی آخر ماه است که ماه در «محاق» می‌باشد [محاق: سه شب آخر ماه قمری که ماه دیده نمی‌شود] و در چنین روزی قابیل، برادر خود هابیل را کشت ... و روز چهارشنبه، یوسف (علیه السلام) به زندان افتاد».

امام صادق (علیه السلام)- هشام‌بن‌سالم نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هیچ‌کس چون این سه‌کس آدم و یوسف و داود ( گریه نکرده است». پرسیدم: «گریه‌ی آنان چگونه بود»؟ فرمود: «آدم (علیه السلام) وقتی از بهشت رانده شد، گریست. آدم (علیه السلام)، چنان بلند قامت بود که سرش در دری از درهای آسمان بود و آن‌چنان گریست که موجب آزار اهالی آسمان شد. آنان به درگاه خداوند شکایت بردند و خداوند، قامت آدم (علیه السلام) را کوتاه کرد. امّا داود (علیه السلام)، آنقدر گریه کرد که گیاهان از گریه‌ی او به هیجان آمدند. داود (علیه السلام)، چون آه می‌کشید و نفسی برمی‌آورد، اشک‌های او گیاهان را می‌سوزاند. امّا یوسف (علیه السلام) وقتی زندان بود بر پدرش یعقوب (علیه السلام) گریه می‌کرد و زندانیان از گریه‌های او به ستوه آمدند و یوسف (علیه السلام) با آنان قرار گذاشت که یک روز گریه کند و روز دیگر ساکت بماند».