آیه ۵۲ - سوره یوسف

امام صادق (علیه السلام)- پادشاه مصر آن رؤیا را دید و وحشت کرد و ماجرا را با اعوان و انصارش در میان نهاد ولی هیچ‌کس تأویل آن را نمی‌دانست، تا اینکه آن مردی که ساقی پادشاه بود و یوسف (علیه السلام) در زندان خواب او را به‌درستی تأویل کرده بود، به یاد یوسف (علیه السلام) افتاد و گفت: «ای پادشاه مرا به‌جانب زندان بفرست در آنجا مردی دانا و بردبار هست که وقتی شما بر من و دوستم غضب کرده و ما را حبس نموده بودید، با او آشنا شدم و او در زندان خواب من و رفیقم را به‌درستی تعبیر کرد، مطابق تعبیر او دوستم کشته شد و من از زندان نجات یافتم». پادشاه به او دستور داد، تا به‌جانب یوسف رود و او را بیاورد و پیغام پادشاه را به او برساند، وقتی پیغام پادشاه به یوسف (علیه السلام) رسید، یوسف (علیه السلام) گفت: «چگونه به کرامت او امیدوار باشم با اینکه علی‌رغم بی‌گناهی من سال‌ها مرا به زندان انداخت»؟ وقتی پادشاه این امر را شنید، زنان مصر را خواند و از آن‌ها درباره‌ی ماجرای یوسف (علیه السلام) سؤال کرد، آن‌ها گفتند: ما خَطْبُکُنَّ فَقُلْنَ حاشَ للهِ ما عَلِمْنا عَلَیْهِ مِنْ سُوءٍ؛ وقتی پادشاه متوجّه ماجرای بی‌گناهی یوسف و توطئه‌ی زنان شد، قاصدی به زندان فرستاد و او را از زندان آزاد کرد و به نزد خود فراخواند و خواب خود را برای او بازگو کرد، وقتی یوسف (علیه السلام) رأی خود و تأویل آن رؤیا را برای او بیان کرد، او از عقل و درایت یوسف (علیه السلام) متعجّب گشت و گفت: «راست گفتی».