آیه ۸۳ - سوره یوسف

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وقتی برادران یوسف (علیه السلام)، نزد پدرشان برگشتند و ماجرای برادرشان بنیامین را به او گفتند، یعقوب (علیه السلام) فرمود: بَلْ سَوَّلَتْ لَکُمْ أَنفُسُکُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِیلٌ عَسَی الله أَن یَأْتِیَنِی بِهِمْ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْعَلِیمُ الحَکِیمُ.

امام صادق (علیه السلام)- یعقوب (علیه السلام) برای درخواست حاجتش نزد پادشاهی که در آن منطقه حکم می‌راند، رفت. پادشاه از یعقوب (علیه السلام) پرسید: «تو ابراهیم (علیه السلام) هستی»؟ یعقوب (علیه السلام) گفت: «نه». پادشاه پرسید: «پس اسحاق فرزند ابراهیمی»؟ گفت: «نه». پادشاه پرسید: «پس تو کیستی»؟ گفت: «من یعقوب پسر اسحاق (علیه السلام) هستم». پادشاه گفت: «چگونه است که در عین جوانی، چنین پیر و فرتوت شده‌ای»؟ یعقوب (علیه السلام) گفت: «اندوه پسرم یوسف (علیه السلام)، مرا به‌چنین روزی انداخته است». پادشاه گفت: «واقعاً غم و اندوه، کار خویش را با تو کرده است». یعقوب (علیه السلام) گفت: «مصیبت و بلا، زودتر از هر چیز دیگری بر ما جماعت پیامبران می‌رسد؛ سپس مردمان دیگر، هرچه به درگاه خداوند مقرّب‌تر باشند، بیشتر به بلا مبتلا می‌شوند». آن پادشاه خواسته‌ی یعقوب (علیه السلام) را برآورده کرد و وقتی یعقوب (علیه السلام) خواست از در کوچک خانه‌اش وارد منزل شود، جبرئیل بر او فرود آمده و گفت: «ای یعقوب (علیه السلام)! پروردگار به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: «در پیشگاه مردم شکوه می‌کنی و لب به گلایه می‌گشایی»؟! یعقوب (علیه السلام) بلافاصله، چهره بر خاک گذاشت و متضرّعانه به درگاه پروردگار عرض کرد: «پروردگارا! لغزشی از من سر زد، از من درگذر، عهد می‌بندم که از این پس، آن را تکرار نکرده و به چنین رفتاری باز نگردم». سپس بار دیگر جبرئیل نزد او آمده و به او گفت: «ای یعقوب (علیه السلام)! سرت را از خاک بردار»؛ زیرا پروردگار به تو سلام می‌رساند و می‌فرماید: «از تو درگذشتم، از این به بعد، شکوه به درگاه خلایق مبر و درد دلت را با بندگان در میان مگذار». بعد از آن هرگز دیده نشد که یعقوب (علیه السلام)، لب به چنین سخنانی بگشاید و زبان به گلایه باز کند و مصائب خویش را بیان کند. تا آن زمان که فرزندانش بدون بنیامین برگشتند؛ پس یعقوب (علیه السلام)، روی به دیوار کرده و چنین نالید: من غم و اندوهم را تنها به خدا می‌گویم [و شکایت نزد او می‌برم]! و از خدا چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید! (یوسف/۸۶).