آیه فَلَمَّا اسْتَيْأَسُوا مِنْهُ خَلَصُوا نَجِيًّا قالَ كَبيرُهُمْ أَ لَمْ تَعْلَمُوا أَنَّ أَباكُمْ قَدْ أَخَذَ عَلَيْكُمْ مَوْثِقاً مِنَ اللهِ وَ مِنْ قَبْلُ ما فَرَّطْتُمْ في يُوسُفَ فَلَنْ أَبْرَحَ الْأَرْضَ حَتَّى يَأْذَنَ لي أَبي أَوْ يَحْكُمَ اللهُ لي وَ هُوَ خَيْرُ الْحاكِمينَ [80]
هنگامى‌كه [برادران] از او مأيوس شدند، به كنارى رفتند و با هم به نجوا پرداختند؛ [برادر] بزرگشان گفت: «آيا نمى‌دانيد پدرتان از شما پيمان الهى گرفته و پيش از اين درباره‌ی يوسف نيز، كوتاهى كرديد؟! من از اين سرزمين حركت نمى‌كنم، تا پدرم به من اجازه دهد؛ يا خدا درباره‌ی من حكم كند، كه او بهترين حكم‌كنندگان است.