آیه قالُوا يا أَيُّهَا الْعَزيزُ إِنَّ لَهُ أَباً شَيْخاً كَبيراً فَخُذْ أَحَدَنا مَكانَهُ إِنَّا نَراكَ مِنَ الْمُحْسِنينَ [78]
گفتند: «اى عزيز! او پدر بسيار پيرى دارد [كه طاقت دورى او را ندارد]؛ يكى از ما را به‌جاى او بگير؛ ما تو را از نيكوكاران مى‌بينيم».
الصّادق (علیه السلام)- عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ أَبِی الْعَلَاءِ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: ذَکَرَ بَنِی یَعْقُوبَ قَالَ کَانُوا إِذَا غَضِبُوا اشْتَدَّ غَضَبُهُمْ حَتَّی تَقْطُرَ جُلُودُهُمْ دَماً أَصْفَرَ وَ هُمْ یَقُولُونَ خُذْ أَحَدَنَا مَکَانَهُ یَعْنِی جَزَاءَهُ فَأَخَذَ الَّذِی وَجَدَ الصَّاعَ عِنْدَه.
امام صادق (علیه السلام)- حسین‌بن‌علاء گوید: امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی پسران یعقوب (علیه السلام) فرمود: «هرگاه آنان خشمگین می‌شدند، خشمشان شدّت پیدا می‌کرد تا اینکه از پوستشان خون زردرنگی می‌چکید. آنان گفتند: فَخُذْ أَحَدَنا مَکانَهُ یعنی تا کیفر او باشیم. امّا یوسف (علیه السلام) همان کسی را که پیمانه را در نزد او یافت، گرفت».