آیه ۱۹ - سوره یوسف

امام سّجاد (علیه السلام)- آنان صبح روز بعد با هم گفتند: «برویم ببینیم چه بر سر یوسف (علیه السلام) آمده است، مرده یا زنده است»؟ وقتی سر چاه رسیدند، کنار آن چاه، قافله‌ای را دیدند که خادم خود را فرستاده بودند تا آب از چاه بیرون بکشد وَ قَدْ أَرْسَلُوا وارِدَهُمْ فَأَدْلی دَلْوَهُ. خادم به محض اینکه سطل را از چاه برمی‌گیرد، ناگهان می‌بیند که پسرکی خود را به سطل آویخته است؛ بنابراین به همراهانش می‌گوید: یَا بُشْرَی هَذَا غُلاَمٌ وقتی او را از چاه بیرون آوردند، برادران یوسف (علیه السلام) نزد آن‌ها آمده و گفتند: «این پسر، برده‌ی ماست و دیروز در این چاه افتاده است و امروز آمده بودیم که او را از چاه بیرون آوریم». به این ترتیب، آن‌ها یوسف (علیه السلام) را از کاروانیان گرفتند و او را به گوشه‌ای بردند و به یوسف (علیه السلام) گفتند: «یا پیش این کاروانیان می‌گویی که تو برده‌ی مایی و ما تو را به آن‌ها می‌فروشیم و یا آنکه تو را می‌کشیم». یوسف (علیه السلام) به آنان گفت: «مرا نکشید و هرچه دوست دارید، انجام دهید». پس او را به نزد کاروانیان آوردند و گفتند: «کدام‌یک از شماها این برده را از ما خریداری می‌کند»؟ فردی از کاروان او را از آنان به بیست درهم خریداری کرد. برادران یوسف (علیه السلام) به مبلغی که آن مرد به آن‌ها داد، قانع شدند. آن مرد، یوسف (علیه السلام) را از صحرا به مصر برد و به پادشاه مصر فروخت و خداوند فرموده است: و آن‌کس که او را از سرزمین مصر خرید [عزیز مصر]، به همسرش گفت: «مقام وی را گرامی دار، شاید برای ما سودمند باشد و یا او را به‌عنوان فرزند انتخاب کنیم»! (یوسف/۲۱).