آیه وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ في ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَعْقِلُونَ [12]
او شب و روز و خورشید و ماه را مسخّر شما ساخت؛ و ستارگان نیز به فرمان او مسخّر [و در خدمت شما] هستند؛ در این نیز، نشانه‌هایى است [از عظمت خدا]، براى گروهى که می‌اندیشند.
الکاظم (علیه السلام)- عَنْ هِشَامِ‌بْنِ‌الْحَکَمِ قَالَ قَالَ لِی أَبُو الْحَسَنِ مُوسَی بْنُ جَعْفَر (علیه السلام) یَا هِشَام ... قَدْ جَعَلَ اللَّهُ ذَلِکَ دَلِیلًا عَلَی مَعْرِفَتِهِ بِأَنَّ لَهُمْ مُدَبِّراً فَقَالَ وَ سَخَّرَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُون.
امام کاظم (علیه السلام)- هشام‌بن‌حکم گوید: امام کاظم (علیه السلام) به من فرمود: «ای هشام! خدا این‌ها را دلیل و گواهی بر شناسایی خودش قرار داده چراکه ([چنین مخلوقاتی] مسلّماً مدبّری دارند، پس فرموده است: وَ سَخَّرَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَ النَّهارَ وَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ وَ النُّجُومُ مُسَخَّراتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِی ذلِکَ لَآیاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ».
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- عَنْ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّد (علیه السلام) عَنْ أبِیهِ عَنْ جَدِّّهِ (علیه السلام) إِنَّ النَّبِی (صلی الله علیه و آله) قَالَ مَا خَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ خَلْقاً إِلَّا وَ قَدْ أَمَّرَ عَلَیْهِ آخَرَ یَغْلِبُهُ بِهِ وَ ذَلِکَ أَنَّ اللَّهَ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَمَّا خَلَقَ الْبِحَارَ فَخَرْتَ وَ زَخَرَتْ وَ قَالَتْ أَیُّ شَیْءٍ یَغْلِبُنِی فَخَلَقَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ الْفُلْکَ فَأَدَارَهَا بِهِ وَ ذَلَّلَهَا ثُمَ إِنَّ الْأَرْضَ فَخَرَتْ وَ قَالَتْ أَیُّ شَیْءٍ یَغْلِبُنِی فَخَلَقَ اللَّهُ الْجِبَالَ فَأَثْبَتَهَا فِی ظَهْرِهَا أَوْتَاداً مَنَعَهَا أَنْ تَمِیدَ بِمَا عَلَیْهَا فَذَلَّتِ الْأَرْضُ وَ اسْتَقَرَّت.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام صادق (علیه السلام) از پدرش و [پدرش نیز] از جدّش نقل کرده است: «رسول خدا (صلی الله علیه و آله) فرمود: خداوند آفریده‌ای را نیافرید مگر اینکه موجود دیگری را امیر او کرده باشد و به او چیره ساخته، بدین گونه است که وقتی خداوند دریاهایی را در آسمان آفرید، آن دریاها فخر کرده و جوشیدند و گفتند: «چه چیزی بر ما غلبه می‌کند»؟ پس خداوند [سیّاره‌ها و] فلک را آفرید و دریاها را به‌وسیله‌ی آن به گردش درآورد و آن‌ها را خوار ساخت. سپس زمین فخر کرد و گفت: «چه چیزی بر من غلبه می‌کند»؟ آنگاه خدا کوه‌ها را آفرید و آن‌ها را بر پشت زمین مانند میخ‌هایی محکم کرد که تا آنچه در زمین است آرام بگیرد [و نلرزد]، پس زمین خوار شد و آرام گرفت.