آیه وَ ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ إِلاَّ لِتُبَيِّنَ لَهُمُ الَّذِي اخْتَلَفُوا فيهِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ [64]
ما این کتاب را بر تو نازل نکردیم مگر براى اینکه آنچه را در آن اختلاف کرده اند، براى آن‌ها روشن کنى؛ و [این قرآن] مایه‌ي هدایت و رحمت است براى قومى که ایمان مى آورند.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ النَّبِیُّ (صلی الله علیه و آله) یَا أَنَسُ اسْکُبْ لِی وَضُوءاً ثُمَّ قَالَ فَصَلَّی رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ قَالَ یَا أَنَسُ یَدْخُلُ عَلَیْکَ مِنْ هَذَا الْبَابِ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) وَ سَیِّدُ الْمُسْلِمِینَ وَ قَائِدُ الْغُرِّ الْمُحَجَّلِینَ وَ خَاتَمُ الْوَصِیِّینَ قَالَ أَنَسٌ قُلْتُ اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ رَجُلًا مِنَ الْأَنْصَارِ وَ کَتَمْتُهُ إِذْ جَاءَ عَلِیٌّ (علیه السلام) فَقَالَ مَنْ هَذَا یَا أَنَسُ قُلْتُ عَلِیٌّ (علیه السلام) فَقَامَ مُسْتَبْشِراً وَ اعْتَنَقَهُ ثُمَّ جَعَلَ یَمْسَحُ عَرَقَ وَجْهِهِ بِوَجْهِهِ فَقَالَ عَلِیٌّ (علیه السلام) یَا رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) لَقَدْ رَأَیْتُکَ صَنَعْتَ بِی شَیْئاً مَا صَنَعْتَهُ بِی قَبْلُ قَالَ وَ مَا یَمْنَعُنِی وَ أَنْتَ تُؤَدِّی عَنِّی وَ تُسْمِعُهُمْ صَوْتِی وَ تُبَیِّنُ لَهُمْ مَا اخْتَلَفُوا فِیهِ وَ هَذَا مِنْ قَوْلِ اللَّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ إِلَّا لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فِیهِ فَأَقَامَ عَلِیّاً (علیه السلام) لِبَیَانِ ذَلِکَ.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- [در کتاب ولایت طبری آمده است:] پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ای انس! برای من در ظرف، آب بریز تا وضو بگیرم». سپس دو رکعت نماز به‌جا آورد و فرمود: «ای انس! اولین کسی که از این در وارد شود، امیرمؤمنان (علیه السلام)، مولای مسلمانان، پیشوای سپیدرویان عالم و خاتم اوصیا است». با خود گفتم: «خدایا! کاش آن شخص یکی از انصار باشد». در آن حال، علی (علیه السلام) وارد شد. پیامبر (صلی الله علیه و آله) پرسید: «انس! این کیست که وارد شد»؟ عرض کردم: «علی (علیه السلام) است»؛ پیامبر (صلی الله علیه و آله) خوشحال و مسرور برخاست و علی (علیه السلام) را در آغوش کشید. پس عرق روی خود را به صورت علی (علیه السلام) مالید علی (علیه السلام) عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله) قبلاً هرگز چنین رفتاری را نسبت به خودم، از شما ندیده بودم»! فرمود: «چرا چنین نکنم؛ تو جانشین من هستی و صدای مرا به گوش آن‌ها (مردم) خواهی رساند و بعد از من در هر چیز اختلاف داشته باشند، تو آن را حل می کنی و این معنای گفتار خداست که می‌فرماید: وَ ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْکِتابَ إِلاَّ لِتُبَیِّنَ لَهُمُ الَّذِی اخْتَلَفُوا فیهِ» و علی (علیه السلام) نیز برای تبیین همین امور، قیام نمود.