آیه ۱۲۲ - سوره نحل

آیه وَ آتَيْناهُ فِي الدُّنْيا حَسَنَةً وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحينَ [122]

ما در دنيا به او (همّت) نيكويى داديم؛ و در آخرت از نيكان است!

۱
(نحل/ ۱۲۲)

علی‌ّابن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- اجْتَباهُ أَیْ اخْتَارَهُ وَ هَداهُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ قَالَ إِلَی الطَّرِیقِ الْوَاضِح.

علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- اجْتَبَاهُ یعنی او را انتخابکرده است. وَهَدَاهُ إِلَی صِرَاطٍ مُّسْتَقِیمٍ یعنی به راهی روشن و آشکار [هدایتش کرد].

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۷۶۲
بحارالأنوار، ج۱۲، ص۷/ القمی، ج۱، ص۳۹۱؛ «و هداه ... الواضح» محذوف
۲
(نحل/ ۱۲۲)

الباقر (علیه السلام)- أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً (صلی الله علیه و آله) عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ اجْتَباهُ وَ هَداهُ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ.

امام باقر (علیه السلام)- گواهی میدهم بر یگانگی خدا و اینکه محمّد (صلی الله علیه و آله) بنده و پیامبر اوست؛ او را برگزید و به راه مستقیم رهنماییکرد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۷، ص۷۶۲
بحارالأنوار، ج۴۶، ص۳۴۷
بیشتر