آیه ۱۰۰ - سوره نحل

امام علی (علیه السلام)- [خطاب به کمیل فرمود:] ای کمیل! شیطان از خودش وعده نمیدهد؛ بلکه از خدا وعده میدهد تا مردم را وادار به گناه کند و به این طریق آن‌ها را گرفتار میکند. ای کمیل! شیطان با حیله‌هایی ظریف نزد تو می‌آید و به آن اطاعتی که میداند تو به آن انس داری و آن را وانمیگذاری فرمانت می‌دهد؛ پس تو گمان میکنی آن شیطان، فرشته‌ای گرامی است؛ درحالی‌که او شیطان رانده شده است [با تکرار این کار] وقتی [در دلت نسبت] به او آرامش پیدا کردی و خاطر جمع شدی، تو را وادار به انجام گناهان بزرگی می‌کند که اصلاً نجاتی از آن‌ها نیست. ای کمیل! شیطان دامهایی دارد که آن‌ها را [بر سر راه مردم] نصب میکند؛ بترس! که مبادا تو را در آن‌ها بیفکند. ای کمیل! زمین از دام‌های شیطان‌ها پر است و هرگز کسی از آن‌ها نجات پیدا نمی‌کند مگر اینکه چنگ به دامن ما بزند؛ خداوند [در قرآن] به تو فهمانده که جز بندگان خدا کسی از آن دامها نجات پیدا نمیکند و بندگان خدا، دوستان ما هستند. ای کمیل! این همان سخن خدای تعالی است: تو را بر بندگان من تسلطی نیست (حجر/۴۲) و همچنین این آیه: إِنَّما سُلْطانُهُ عَلَی الَّذِینَ یَتَوَلَّوْنَهُ وَ الَّذِینَ هُمْ بِهِ مُشْرِکُونَ. ای کمیل! از اینکه شیطان با تو در مال و فرزندت شریکشود به‌وسیله‌ی دوستی با ما نجات پیدا کن همانطور که امر شده است.