آیه فَإِن تَوَلَّوْاْ فَإِنَّمَا عَلَيْكَ الْبَلَاغُ الْمُبِين [82]
اگر روى برتابند، [نگران مباش؛] وظيفه تو تنها ابلاغ آشكار است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- وَ أَمَّا السَّبَبُ الَّذِی بِهِ بَقَاءُ الْخَلْقِ فَقَدْ بَیَّنَ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ فِی کِتَابِهِ أَنَّ بَقَاءَ الْخَلْقِ مِنْ أَرْبَعِ وُجُوهٍ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَ اللِّبَاسِ وَ الْکِنِّ وَ الْمَنَاکِحِ لِلتَّنَاسُلِ مَعَ الْحَاجَهًِْ فِی ذَلِکَ کُلِّهِ إِلَی الْأَمْرِ وَ النَّهْی ... وَ أَمَّا اللِّبَاسُ وَ الْأَکْنَانُ قَوْلُهُ تَعَالَی وَ اللهُ جَعَلَ لَکُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالًا وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْجِبالِ أَکْناناً وَ جَعَلَ لَکُمْ سَرابِیلَ تَقِیکُمُ الْحَرَّ وَ سَرابِیلَ تَقِیکُمْ بَأْسَکُمْ کَذلِکَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْلِمُون.
امام علی (علیه السلام)- خداوند شروط بقای مخلوقات را در کتاب خود تبیین کرده است که بقای مخلوقات چهار وجه دارد: غذا و آب (خوراک)، پوشاک، مسکن و ازدواج برای بقای نسل. همه‌ی این امور نیاز به [دستورات و] امر و نهی دارد ... خداوند در مورد لباس و مسکن فرموده است: وَ اللهُ جَعَلَ لَکُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالاً وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْجِبالِ أَکْناناً وَ جَعَلَ لَکُمْ سَرابیلَ تَقیکُمُ الْحَرَّ وَ سَرابیلَ تَقیکُمْ بَأْسَکُمْ کَذلِکَ یُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْلِمُونَ.
علی‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فِی قَوْلِهِ وَ اللهُ جَعَلَ لَکُمْ مِمَّا خَلَقَ ظِلالًا قَالَ: مَا یَسْتَظِلُّ بِهِ وَ جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْجِبالِ أَکْناناً وَ جَعَلَ لَکُمْ سَرابِیلَ تَقِیکُمُ الْحَرَّ یَعْنِی الْقُمُصَ وَ إِنَّمَا جَعَلَ مَا یَجْعَلُ مِنْهُ وَ سَرابِیلَ تَقِیکُمْ بَأْسَکُمْ یَعْنِی الدُّرُوعَ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَاللهُ جَعَلَ لَکُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلاَلًا؛ یعنی آنچه در سایه‌ی آن می‌نشینند. وَجَعَلَ لَکُم مِّنَ الْجِبَالِ أَکْنَانًا وَجَعَلَ لَکُمْ سَرَابِیلَ تَقِیکُمُ الْحَرَّ یعنی لباس و پیراهن، وَسَرَابِیلَ تَقِیکُم بَأْسَکُمْ یعنی زره.
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ خَالِدٍ قَالَ: سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) عَنِ الْحَرِّ وَ الْبَرْدِ مِمَّا یَکُونَانِ فَقَالَ لِی یَا أَبَا أَیُّوبَ إِنَّ الْمِرِّیخَ کَوْکَبٌ حَارٌّ وَ زُحَلَ کَوْکَبٌ بَارِدٌ فَإِذَا بَدَأَ الْمِرِّیخُ فِی الِارْتِفَاعِ انْحَطَّ زُحَلُ وَ ذَلِکَ فِی الرَّبِیعِ فَلَا یَزَالانِ کَذَلِکَ کُلَّمَا ارْتَفَعَ الْمِرِّیخُ دَرَجَهًًْ انْحَطَّ زُحَلُ دَرَجَهًًْ ثَلَاثَهًَْ أَشْهُرٍ حَتَّی یَنْتَهِیَ الْمِرِّیخُ فِی الِارْتِفَاعِ وَ یَنْتَهِیَ زُحَلُ فِی الْهُبُوطِ فَیَجْلُوَ الْمِرِّیخُ فَلِذَلِکَ یَشْتَدُّ الْحَرُّ فَإِذَا کَانَ فِی آخِرِ الصَّیْفِ وَ أَوَّلِ الْخَرِیفِ بَدَأَ زُحَلُ فِی الِارْتِفَاعِ وَ بَدَأَ الْمِرِّیخُ فِی الْهُبُوطِ فَلَا یَزَالانِ کَذَلِکَ کُلَّمَا ارْتَفَعَ زُحَلُ دَرَجَهًًْ انْحَطَّ الْمِرِّیخُ دَرَجَهًًْ حَتَّی یَنْتَهِیَ الْمِرِّیخُ فِی الْهُبُوطِ وَ یَنْتَهِیَ زُحَلُ فِی الِارْتِفَاعِ فَیَجْلُوَ زُحَلُ وَ ذَلِکَ فِی أَوَّلِ الشِّتَاءِ وَ آخِرِ الْخَرِیفِ فَلِذَلِکَ یَشْتَدُّ الْبَرْدُ وَ کُلَّمَا ارْتَفَعَ هَذَا هَبَطَ هَذَا وَ کُلَّمَا هَبَطَ هَذَا ارْتَفَعَ هَذَا فَإِذَا کَانَ فِی الصَّیْفِ یَوْمٌ بَارِدٌ فَالْفِعْلُ فِی ذَلِکَ لِلْقَمَرِ وَ إِذَا کَانَ فِی الشِّتَاءِ یَوْمٌ حَارٌّ فَالْفِعْلُ فِی ذَلِکَ لِلشَّمْسِ هَذَا تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ* وَ أَنَا عَبْدُ رَبِّ الْعَالَمِینَ.
امام صادق (علیه السلام)- سلیمان‌بن‌خالد گوید: از امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی گرما و سرما پرسیدم و ایشان فرمود: «ای ابا ایّوب! مرّیخ سیّاره‌ای بسیار داغ و گرم و زُحَل سیّاره‌ای بسیار سرد است؛ هرگاه مرّیخ بالاتر بیاید، زحل به سمت پایین و افق می‌رود، شروع این جابه‌جایی‌ها در بهار است و این دو سیّاره دائماً همین‌طور نسبت به زمین جابه‌جا و دور و نزدیک می‌شوند. به مدّت سه ماه دائماً مریخ یک درجه به زمین نزدیک می‌شود و زحل یک درجه به افق نزدیک‌تر و از زمین دور می‌شود. تا اینکه مرّیخ کاملاً در آسمان بالا آمده و قابل رؤیت می‌شود و زحل کاملاً دور می‌شود و هوا گرم می‌شود. در اواخر تابستان و اوایل پاییز، جریان برعکس این حرکت اتّفاق می‌افتد. زحل به زمین نزدیک و مریخ از آن دور می‌شود و در اول زمستان، مریخ کاملاً از زمین دور است و زحل نزدیک و لذا هوا سرد می‌شود. امّا اگر در تابستان، روزی سرد داشتیم به علّت تأثیر ماه است. همچنان که اگر در زمستان روز گرمی وجود داشته باشد، به علّت تأثیر خورشید است و این تقدیر و قانون خداوند توانا و عزیز است و من، بنده‌ی پروردگار جهانیان هستم.