آیه وَ لا تَكُونُوا كَالَّتي نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْكاثاً تَتَّخِذُونَ أَيْمانَكُمْ دَخَلاً بَيْنَكُمْ أَنْ تَكُونَ أُمَّةٌ هِيَ أَرْبى مِنْ أُمَّةٍ إِنَّما يَبْلُوكُمُ اللهُ بِهِ وَ لَيُبَيِّنَنَّ لَكُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ ما كُنْتُمْ فيهِ تَخْتَلِفُونَ [92]
همانند آن زن [سبک مغز] نباشید که پشم‌هاى تابیده خود را، پس از استحکام، وا مى تابید! درحالی‌که سوگندها [و پیمان] خود را وسیله‌ي خیانت و فساد در میان خود قرار مى دهید؛ به خاطر اینکه گروهى، جمعیّتشان از گروه دیگر بیشتر است [و کثرت دشمن را بهانه‌اى براى شکستن بیعت با پیامبر مي‌شمرید]. خدا شما را با این وسیله مى آزماید و به یقین روز قیامت، آنچه را در آن اختلاف داشتید، براى شما روشن مى سازد.
الباقر (علیه السلام)- الَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا امْرَأَهًٌْ مِنْ بَنِی‌تَمِیمِ‌بْنِ‌مُرَّهًَْ وَ یُقَالُ لَهَا رَابِطَهًُْ بِنْتُ کَعْبِ بْنِ سَعْدِ بْنِ تَیْمِ بْنِ کَعْبِ بْنِ لُؤَیِّ بْنِ غَالِبٍ کَانَتْ حَمْقَاءَ تَغْزِلُ الشَّعْرَ فَإِذَا غَزَلَتْهُ نَقَضَتْهُ ثُمَّ عَادَتْ فَغَزَلَتْهُ فَقَالَ اللَّهُ کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیْمانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُم.
امام باقر (علیه السلام)- کَالَّتی نَقَضَتْ غَزْلَها؛ داستان زنی از بنی تمیم بن مرّه است به نام رابطهًْ‌بنت کعب بن سعد بن تیم بن کعب بن لؤیّ بن غالب که زنی کم عقل و نادان بود، نخ می‌ریسید و سپس دوباره آن را باز می‌کرد و دوباره می‌ریسید. پس خداوند فرمود: کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَهَا مِن بَعْدِ قُوَّةٍ أَنکَاثًا تَتَّخِذُونَ أَیْمَانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- یَا ابْنَ مَسْعُودٍ إِذَا عَمِلْتَ عَمَلًا فَاعْمَلْ بِعِلْمٍ وَ عَقْلٍ وَ إِیَّاکَ وَ أَنْ تَعْمَلَ عَمَلًا بِغَیْرِ تَدْبِیرٍ وَ عِلْمٍ فَإِنَّهُ جَلَّ جَلَالُهُ یَقُولُ وَ لا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- [ای] پسر مسعود! هر کاری را که انجام می‌دهی از روی عقل و دانش انجام بده و از عمل بدون علم و تدبیر بپرهیز که خداوند می فرماید: وَ لا تَکُونُوا کَالَّتی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثا.
الرّسول (صلی الله علیه و آله)- قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَیُّهَا النَّاسُ اسْتَقِیمُوا إِلَی رَبِّکُمْ کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ قَالَ سُبْحَانَهُ إِنَّ الَّذِینَ قالُوا رَبُّنَا اللهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا أَیُّهَا النَّاسُ وَ لا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیْمانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ وَ اعْلَمُوا أَنَّهُ مَنْ لَمْ یَکُنْ مُسْتَقِیماً فِی صِفَتِهِ لَمْ یَرْتَقِ مِنْ مَقَامٍ إِلَی غَیْرِهِ وَ لَمْ یَتَبَیَّنْ سُلُوکَهُ عَلَی صِحَّهًٍْ وَ لَمْ تَخْرُجُوا مِنْ عِزِّ التَّقْوَی إِلَی ذُلِّ الْمَعْصِیَهًِْ وَ لَا مِنْ أُنْسِ الطَّاعَهًِْ إِلَی وَحْشَهًِْ الْخَطِیئَهًِْ وَ لَا تُسِرُّوا لِإِخْوَانِکُمْ غِشّاً فَإِنَّ مَنْ أَسَرَّ لِأَخِیهِ غِشّاً أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَی صَفَحَاتِ وَجْهِهِ وَ فَلَتَاتِ لِسَانِهِ فَأَوْرَثَهُ بِهِ الذُّلَّ فِی الدُّنْیَا وَ الْخِزْیَ وَ الْعَذَابَ وَ النَّدَامَهًَْ فِی الْآخِرَهًِْ فَأَصْبَحَ مِنَ الْخَاسِرِینَ أَعْمَالا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- ای مردم! در راه خدا گام بردارید و استوار باشید. چنانکه فرموده است: پس بدو روی آورید و از او آمرزش بخواهید (فصلت/۶) و فرمود: هر آینه آنان که گفتند که پروردگار ما اللَّه است و سپس پایداری ورزیدند. (فصلت/۳۰) ای مردم! وَ لا تَکُونُوا کَالَّتی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیْمانَکُمْ دَخَلاً بَیْنَکُم؛ بدانید که اگر کسی در راه حق، استوار نباشد، مقامی بالاتر را به دست نمی‌آورد و ثبات قدم و روشی درست پیدا نمی‌کند. از خانه‌ی عزّت تقوا به زندان ذلّت گناه نروید و از انس و دل آرامی طاعت به وحشت گناه نیفتید و با برادرانتان حیله‌ی پنهانی به کار نبرید؛ زیرا خداوند آثار آن را در چهره و گفتارش آشکار می‌سازد و ذلّت دنیا و زیان آخرت و پشیمانی آن را بهره‌اش می‌سازد و در صف زیانکاران قرارش می‌دهد.
السَّجاد (علیه السلام)- ٍ عَنْ حِذْلَمِ‌بْنِ‌سُتَیْرٍ قَال قَدِمْتُ الْکُوفَهًَْ فِی الْمُحَرَّمِ سَنَهًَْ إِحْدَی وَ سِتِّینَ عِنْدَ مُنْصَرَفِ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ بِالنِّسْوَهًِْ مِنْ کَرْبَلَاءَ ... فَسَمِعْتُ عَلِیَّ‌بْنَ‌الْحُسَیْنِ (علیه السلام) وَ هُوَ یَقُول ... قَالَتْ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَ الصَّلَاهًُْ عَلَی أَبِی رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَمَّا بَعْدُ یَا أَهْلَ الْکُوفَهًِْ یَا أَهْلَ الْخَتْلِ وَ الْخَذْلِ فَلَا رَقَأَتِ الْعَبْرَهًُْ وَ لَا هَدَأَتِ الرَّنَّهًُْ فَإِنَّمَا مَثَلُکُمْ کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیْمانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُم.
امام سجّاد (علیه السلام)- ٍحذلم‌بن‌ستیر گوید: در سال شصت‌ویک هجری به کوفه وارد شدم و این مصادف بود با زمانی‌که علیّ بن الحسین (امام سجّاد (علیه السلام)) با زنان خانواده از [سفر جانسوز] کربلا بازمی‌گشتند ... شنیدم که امام سجاد (علیه السلام) می فرمود: ... «سپاس از آن خدا است و درود بر پدرم رسول‌خدا (صلی الله علیه و آله)! امّا بعد ای کوفیان! ای دغلبازان و ای خودداران از یاری! اشکتان خشک و ناله و فریادتان خاموش مباد، داستان شما مثل آن زن [سبک مغز] که پشمهای تابیده خود را، پس از استحکام، وا می تابید! درحالی‌که سوگندها [و پیمان] خود را وسیله‌ی خیانت و فساد در میان خود قرار می دهید، است».
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَدْعُوکَ یَا مُعَاوِیَهًُْ إِلَی اللَّهِ وَ رَسُولِهِ (صلی الله علیه و آله) وَ کِتَابِهِ وَ وَلِیِّ أَمْرِهِ الْحَکِیمِ مِنْ آلِ إِبْرَاهِیمَ (علیه السلام) وَ إِلَی الَّذِی أَقْرَرْتَ بِهِ زَعَمْتَ إِلَی اللَّهِ وَ الْوَفَاءِ بِعَهْدِهِ وَ مِیثاقَهُ الَّذِی واثَقَکُمْ بِهِ إِذْ قُلْتُمْ سَمِعْنا وَ أَطَعْنا وَ لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ تَفَرَّقُوا وَ اخْتَلَفُوا مِنْ بَعْدِ ما جاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیاً بَیْنَهُمْ وَ لا تَکُونُوا کَالَّتِی نَقَضَتْ غَزْلَها مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ أَنْکاثاً تَتَّخِذُونَ أَیْمانَکُمْ دَخَلًا بَیْنَکُمْ أَنْ تَکُونَ أُمَّةٌ هِیَ أَرْبی مِنْ أُمَّةٍ فَنَحْنُ الْأُمَّهًُْ الْأَرْبَی.
امام علی (علیه السلام)- ای معاویه! تو را به خدا، پیامبرش، کتابش و ولیّ امر حکیم او از خاندان ابراهیم (علیه السلام) فرا میخوانم. آن کس که در برابر خدا به او اقرار کرده‌ای که به عهدی که با خدای می‌بندی وفا کنی، که خود گفتی شنیدیم و اطاعت کردیم. پس همانند آنان که پس از آگاهی و از سر سرکشی اختلاف کردند و پراکنده شدند مباشید! و یا همانند آن زن [سبک مغز] نباشید که پشمهای تابیده خود را، پس از استحکام، وا می تابید! درحالی‌که سوگندها [و پیمان] خود را وسیله‌ی خیانت و فساد در میان خود قرار می دهید. بدین بهانه که گروهی بیشتر از گروه دیگر است نباشید ماییم همان گروه که بیشتر است.