آیه هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِيَهُمُ الْمَلائِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ أَمْرُ رَبِّكَ كَذلِكَ فَعَلَ الَّذينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللهُ وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يَظْلِمُونَ [33]
آیا آن‌ها [کافران] انتظارى جز این دارند که فرشتگان [قبض روح] به سراغشان بیایند، یا فرمان پروردگارت [براى مجازاتشان] فرا رسد [آنگاه توبه کنند؟! ولى توبه اى بى اثر! آرى]، کسانى‌که پیش از ایشان بودند نیز چنین‌کردند. خداوند به آن‌ها ستم نکرد؛ ولى آنان به خویشتن ستم مى نمودند.
علی‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ هَلْ یَنْظُرُونَ إِلاَّ أَنْ تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ مِنَ الْعَذَابِ وَ الْمَوْتِ وَ خُرُوجِ الْقَائِمِ (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- منظور از هَلْ یَنظُرُونَ إِلاَّ أَن تَأْتِیَهُمُ الْمَلائِکَةُ أَوْ یَأْتِیَ أَمْرُ رَبِّکَ یعنی عذاب، مرگ و ظهور قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف).
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- فَإِنَّ اللَّهَ خَلَقَ الْخَلْقَ بِقُدْرَتِهِ وَ جَعَلَ بَیْنَهُمُ الْفَضَائِلَ بِعِلْمِهِ، وَ جَعَلَ مِنْهُ عِبَاداً اخْتَارَهُمْ لِنَفْسِهِ لِیَحْتَجَّ بِهِمْ عَلَی خَلْقِهِ، فَجَعَلَ عَلَامَهًَْ مَنْ أَکْرَمَ مِنْهُمْ طَاعَتَهُ، وَ عَلَامَهًَْ مَنْ أَهَانَ مِنْهُمْ مَعْصِیَتَهُ، وَ جَعَلَ ثَوَابَ أَهْلِ طَاعَتِهِ النَّضِرَهًَْ فِی وَجْهِهِ فِی دَارِ الْأَمْنِ وَ الْخُلْدِ الَّذِی لَا یُرَوِّعُ أَهْلَهُ، وَ جَعَلَ عُقُوبَهًَْ مَعْصِیَتِهِ نَاراً تَأَجَّجُ لِغَضَبِهِ، {وَ} ما ظَلَمَهُمُ اللهُ تَعَالَی وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ.
امام علی (علیه السلام)- خداوند مردم را به قدرت خویش خلق نموده و فضائل را بین آنان طبق علمش قرار داده است. از میان آنان بندگانی را برای خویش انتخاب کرده تا به‌وسیله‌ی آنان حجّت را بر مردم تمام کند. علامت کسانی را که ارج نهاده اطاعت خود، و علامت آنان که مورد اهانت قرار داده معصیتش قرار داده است. ثواب اهل اطاعت را شکفته روئی در خانه‌ی امن و بهشتی که اهل آن وحشت نمی‌کنند قرار داده، و عذاب اهل معصیتش را آتشی قرار داده که از غضبش شعله‌ور است. خدا به ایشان ظلم نکرده بلکه آنان به خودشان ظلم کرده‌اند؛ وَ ما ظَلَمَهُمُ اللهُ وَ لکِنْ کانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ.