آیه إِنْ تَحْرِصْ عَلى هُداهُمْ فَإِنَّ اللهَ لا يَهْدي مَنْ يُضِلُّ وَ ما لَهُمْ مِنْ ناصِرينَ [37]
هر قدر بر هدایت آن‌ها حریص باشى، [سودى ندارد؛ چرا که] خداوند کسى را که [به سبب اعمالش] گمراه ساخت، هدایت نمى کند؛ و آن‌ها هیچ یاورى نخواهند داشت.
علی‌ّبن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ قَوْلُهُ إِنْ تَحْرِصْ عَلی هُداهُمْ مُخَاطَبَهًٌْ لِلنَّبِیِّ (صلی الله علیه و آله) فَإِنَّ اللهَ لَا یَهْدِی أَیْ لَا یُثِیبُ مَنْ یَضِلُّ أَیْ یُعَذِّبُ.
علی‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- إِن تَحْرِصْ عَلَی هُدَاهُمْ؛ خطاب به پیامبر (صلی الله علیه و آله) است. فَإِنَّ اللهَ لاَ یَهْدِی یعنی خداوند پاداش نمی‌دهد؛ مَن یُضِلُّ به؛ کسی که عذاب و مجازات شده است.