آیه وَ عُرِضُوا عَلى رَبِّكَ صَفًّا لَقَدْ جِئْتُمُونا كَما خَلَقْناكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ بَلْ زَعَمْتُمْ أَلَّنْ نَجْعَلَ لَكُمْ مَوْعِداً [48]
آنها در يك صف به [پيشگاه] پروردگارت عرضه مى‌شوند؛ [و به آنان گفته مى‌شود]: همگى نزد ما آمديد، آن‌گونه كه نخستين‌بار شما را آفريديم؛ امّا شما گمان كرديد كه ما هرگز موعدى برايتان قرار نخواهيم داد.
الصّادق ( أَبَانٌ الْأَحْمَرُ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ: (أَنَّهُ جَاءَ إِلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ لَهُ: بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی، عِظْنِی مَوْعِظَهًًْ. فَقَالَ (: إِنْ کَانَ الْعَرْضُ عَلَی اللَّهِ حَقّاً فَالْمَکْرُ لِمَا ذَا؟.
امام صادق (علیه السلام)- ابان احمر روایت نمود: مردی خدمت حضرت صادق (علیه السلام) عرض کرد: «پدر و مادرم به قربانت مرا موعظه کن». فرمود: «اگر عرضه‌ی اعمال بر خدا صحیح است، نیرنگ یعنی چه»؟
الصّادق ( رَوَی هِشَامُ بْنُ الْحَکَمِ أَنَّهُ سَأَلَ الزِّنْدِیقُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (فَقَالَ أَخْبِرْنِی عَنِ النَّاسِ یُحْشَرُونَ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ عُرَاهًًْ قَالَ بَلْ یُحْشَرُونَ فِی أَکْفَانِهِمْ قَالَ أَنَّی لَهُمْ بِالْأَکْفَانِ وَ قَدْ بُلِیَتْ قَالَ إِنَّ الَّذِی أَحْیَا أَبْدَانَهُمْ جَدَّدَ أَکْفَانَهُمْ قَالَ مَنْ مَاتَ بِلَا کَفَنٍ قَالَ یَسْتُرُ اللَّهُ عَوْرَتَهُ بِمَا شَاءَ مِنْ عِنْدِهِ قَالَ فَیُعْرَضُونَ صُفُوفاً قَالَ نَعَمْ هُمْ یَوْمَئِذٍ عِشْرُونَ وَ مِائَهًُْ صَفٍّ فِی عَرْضِ الْأَرْض.
امام صادق (علیه السلام)- هشام‌بن‌حکم روایت کرد: زندیقی از امام صادق (علیه السلام) پرسید: «به من بفرمایید مردم در روز قیامت عریان محشور می‌شوند»؟ فرمود: «بلکه با کفنهایشان محشور می‌گردند». گفت: «کفن از کجا می‌آورند که پوسیده و نابود شده است»؟ فرمود: «کسی که آنها را زنده کند، کفن نیز برای آنها تجدید می‌نماید». گفت: «کسی که بدون کفن مرده است»؟ فرمود: «خداوند عورت او را به وسیله آنچه بخواهد می‌پوشاند». گفت: «به صورت صف می‌آیند»؟ فرمود: «آری آنها صد و بیست هزار صف در عرض زمین هستند».
الرّسول ( یُحْشَرُ النَّاسُ مِنْ قُبُورِهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَهًِْ حُفَاهًًْ عُرَاهًًْ غُرْلًا.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- روز جزا که فرا می‌رسد، مردم پابرهنه و بی‌لباس و وامانده از هرگونه پیوند و تبار حضور می‌یابند.