آیه ۹۷ - سوره کهف

امام صادق (علیه السلام)- مفضّل گوید: از امام صادق (علیه السلام) معنای این آیه: أَجْعَلْ بَیْنَکُمْ وَ بَیْنَهُمْ رَدْماً را پرسیدم. فرمود: «منظور، تقیّه است». درباره‌ی این آیه: فَمَا اسْطاعُوا أَنْ یَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطاعُوا لَهُ نَقْباً پرسیدم. فرمود: «وَ مَا اسْتَطاعُوا لَهُ نَقْباً؛ یعنی اگر به تقیّه عمل شود، دیگر کسی قادر نخواهد بود بر آن‌ها سیطره پیدا کند. تقیّه، دژی محکم است که بین تو و دشمنان خدا سدّی میسازد که توانایی عبور از آن را ندارند». معنای این آیه: فَإِذا جاءَ وَعْدُ رَبِّی جَعَلَهُ دَکَّاءَ را از امام (علیه السلام) پرسیدم. امام (علیه السلام) فرمود: «برداشتن تقیّه در هنگام ظاهرشدن امر خداوند است که آن زمان، خدا از دشمنان خویش انتقام می‌گیرد».

امام علی (علیه السلام)- مَا اسْتطَاعُواْ أَن یَظْهَرُوهُ وَ مَا اسْتَطَاعُواْ لَهُ نَقْبًا یعنی یأجوج و مأجوج.