آیه حَتَّى إِذا بَلَغَ مَطْلِعَ الشَّمْسِ وَجَدَها تَطْلُعُ عَلى قَوْمٍ لَمْ نَجْعَلْ لَهُمْ مِنْ دُونِها سِتْراً [90]
تا زمانىكه به خاستگاه خورشيد رسيد؛ [در آنجا] ديد خورشيد بر جمعيّتى طلوع مىكند كه در برابر [تابش] آفتاب، پوششى براى آنها قرار نداده بوديم. [و سايبانى نداشتند].