آیه وَ ما مَنَعَ النَّاسَ أَنْ يُؤْمِنُوا إِذْ جاءَهُمُ الْهُدى وَ يَسْتَغْفِرُوا رَبَّهُمْ إِلاَّ أَنْ تَأْتِيَهُمْ سُنَّةُ الْأَوَّلينَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذابُ قُبُلاً [55]
و چيزى مردم را باز نداشت از اينكه وقتى هدايت به‌سراغشان آمد ايمان بياورند و از پروردگارشان طلب آمرزش كنند، جز اينكه [خيره‌سرى كردند؛ گويى مى‌خواستند] به سرنوشت پيشينيان دچار شوند، يا عذاب [الهى] در برابرشان قرار گيرد.
الرّسول ( قَالَ ابْنُ‌شِهَابٍ أَخْبَرَنِی عَلِی‌بْن‌الحُسَیْن (أَنَّ أَبَاهُ الْحُسَیْنَ‌بْنَ‌عَلِیٍّ (أَخْبَرَه أَنَّ عَلِیَّ‌بْنَ‌أَبِی‌طَالِبٍ (أَخْبَرَهُ أَنَّ النبی (طَرَقَهُ وَ فَاطِمَهًَْ (بِنْتَ رَسُولِ‌اللَّهِ (فَقَالَ أَ لَا تُصَلُّونَ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ‌اللَّهِ (إِنَّمَا أَنْفُسُنَا بِیَدِ اللَّهِ فَإِذَا شَاءَ أَنْ یَبْعَثَنَا یَبْعَثُنَا أَیْ یُکْثِرُ اللُّطْفَ بِنَا فَانْصَرَفَ حِینَ قُلْتُ ذَلِکَ وَ لَمْ یَرْجِعْ إِلَیَّ ثُمَّ سَمِعْتُهُ وَ هُوَ مُوَلٍّ یَضْرِبُ فَخِذَیْهِ یَقُولُ وَ کانَ الْإِنْسانُ یَعْنِی عَلِیَّ‌بْنَ‌أَبِی‌طَالِبٍ (أَکْثَرَ شَیْءٍ جَدَلًا یَعْنِی مُتَکَلِّماً بِالْحَقِّ وَ الصِّدْق.
پیامبر (صلی الله علیه و آله)- امام حسین (علیه السلام) از علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام) نقل میکند که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) شبانه نزد او و فاطمه (سلام الله علیها) آمد و فرمود: «چرا نماز نمی‌خوانید»؟ پاسخ دادم: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! جان‌های ما به دست خداست، فَإِذَا شَاءَ أَنْ یَبْعَثَنَا یَبْعَثُنَا؛ یعنی لطف و عنایتش را به ما زیاد می کند وقتی این سخن را شنید، رفت و دیگر دراین‌باره به من چیزی نگفت؛ درحالی‌که حضرت برمی‌گشت، دست به رانش می‌زد و می‌فرمود: وَ کانَ الْإِنْسانُ یعنی علیّ‌بن‌ابی‌طالب (علیه السلام)، أَکْثَرَ شَیْءٍ جَدَلًا به حق و راستی سخن می‌گوید».
الباقر ( عَنْ جَابِرٍ قَالَ: قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ قَالَ اللَّهُ: وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فِی هذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ یَعْنِی لَقَدْ ذَکَرْنَا عَلِیّاً فِی کُلِ آیَهًٍْ، فَأَبَوْا وَلَایَهًَْ عَلِیٍ ف ما یَزِیدُهُمْ إِلَّا نُفُوراً.
امام باقر (علیه السلام)- جابر گوید: از امام باقر (علیه السلام) درباره‌ی آیه: وَ لَقَدْ صَرَّفْنا فِی هذَا الْقُرْآنِ لِلنَّاسِ سؤال کردم. آن بزرگوار فرمود: «یعنی نام علی (علیه السلام) را در هر آیه‌ای ذکر کردم، اما از ولایت علی (علیه السلام) ابا کردند و گریزان شدند؛ ولی [گروهی از کوردلان]، جز بر نفرتشان نمی‌افزاید. (اسراء/۴۱)».