آیه وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلينَ إِلاَّ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ يُجادِلُ الَّذينَ كَفَرُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آياتي وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً [56]
ما پيامبران را، جز بهعنوان بشارتدهنده و انذاركننده، نميفرستيم؛ امّا كافران همواره مجادله به باطل ميكنند، تا [به گمان خود]، حق را بهوسيلهی آن از ميان بردارند. و آيات ما، و مجازاتهايي را كه به آنان وعدهداده شده است، به باد مسخره گرفتند.
علیبنابراهیم ( وَ یُجادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْباطِلِ أَیْ یُخَاصِمُونَ بِالْباطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ أَیْ یَدْفَعُوهُ.
علیّبنابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ یُجادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْباطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الحَقَّ؛ یُدْحِضُوا در این آیه بهمعنای دفعکردن و راندن است.