آیه ۵۶ - سوره کهف

آیه وَ ما نُرْسِلُ الْمُرْسَلينَ إِلاَّ مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ وَ يُجادِلُ الَّذينَ كَفَرُوا بِالْباطِلِ لِيُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ وَ اتَّخَذُوا آياتي وَ ما أُنْذِرُوا هُزُواً [56]

ما پيامبران را، جز به‌عنوان بشارت‌دهنده و انذار‌كننده، نمي‌فرستيم؛ امّا كافران همواره مجادله به باطل مي‌كنند، تا [به گمان خود]، حق را به‌وسيله‌ی آن از ميان بردارند. و آيات ما، و مجازات‌هايي را كه به آنان وعده‌داده شده است، به باد مسخره گرفتند.

۱
(کهف/ ۵۶)

علی‌بن‌ابراهیم ( وَ یُجادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْباطِلِ أَیْ یُخَاصِمُونَ بِالْباطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ أَیْ یَدْفَعُوهُ.

علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وَ یُجادِلُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالْباطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الحَقَّ؛ یُدْحِضُوا در این آیه به‌معنای دفع‌کردن و راندن است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۵۱۸
القمی، ج۲، ص۳۷/ البرهان
بیشتر