آیه ۳۲ - سوره اسراء

آیه وَ لاتَقْرَبُوا الزِّنى إِنَّهُ كانَ فاحِشَةً وَ ساءَ سَبِيلاً [32]

و نزديك زنا نشويد، كه كار بسيار زشت و راه بدى است!

۱
(اسراء/ ۳۲)

الباقر ( ِ أَبِی‌الْجَارُودِ عَنْ أَبِی‌جَعْفَرٍ (وَلاتَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً یَقُولُ مَعْصِیَهًًْ وَ مَقْتاً فَإِنَّ اللَّهَ یَمْقُتُهُ وَ یُبْغِضُهُ قَالَ وَ ساءَ سَبِیلًا هُوَ أَشَدُّ النَّاسِ عَذَاباً وَ الزِّنَا مِنْ أَکْبَرِ الْکَبَائِرِ.

امام باقر (علیه السلام)- ابوجارود گوید: امام باقر (علیه السلام) فرمود: وَ لاَ تَقْرَبُواْ الزِّنَی إِنَّهُ کَانَ فَاحِشَةً، فاحشه یعنی گناه و دشمنی با خدا، نزد خداوند این کار بسیار مبغوض و منفور است. وَ سَاء سَبِیلًا عذاب زناکار از همه‌ی گنهکاران بیشتر است و زنا یکی از گناهان کبیره است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۵۸
بحارالأنوار، ج۷۶، ص۱۹/ القمی، ج۲، ص۱۹/ مستدرک الوسایل، ج۱۴، ص۳۳۲/ نورالثقلین/ البرهان
۲
(اسراء/ ۳۲)

الصّادق ( عَنْ مُوسَی بْنِ جَعْفَرٍ (عَنْ أَبِیهِ (قَالَ: سُئِلَ أَبِی (عَمَّا حَرَّمَ اللَّهُ عزّوجلّ مِنَ الْفُرُوجِ فِی الْقُرْآنِ وَ عَمَّا حَرَّمَهُ رَسُولُ اللَّهِ (فِی سُنَّتِهِ فَقَالَ الَّذِی حَرَّمَ اللَّهُ عزّوجلّ أَرْبَعَهًٌْ وَ ثَلَاثُونَ وَجْهاً سَبْعَهًَْ عَشَرَ فِی الْقُرْآنِ وَ سَبْعَهًَْ عَشَرَ فِی السُّنَّهًِْ فَأَمَّا الَّتِی فِی الْقُرْآنِ فَالزِّنَا قَالَ اللَّهُ عزّوجلّ وَلاتَقْرَبُوا الزِّنی.

امام صادق (علیه السلام)- از امام کاظم (علیه السلام) روایت است: از پدرم در مورد عمل زناشویی که خدای عزّوجلّ در قرآن حرام فرموده و آنچه را که رسول خدا (صلی الله علیه و آله) در سنّت خود حرامش دانسته است، سؤال شد. فرمود: «آنچه خدای عزّوجلّ حرام فرموده؛ سی‌وچهار صورت است که هفده صورت آن در قرآن است و هفده صورتش در سنّت. ... امّا آنچه در قرآن است زناست که خدای عزّوجلَّ فرموده است: وَ لاتَقْرَبُوا الزِّنی».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۵۸
بحارالأنوار، ج۱۰۰، ص۳۶۷/ الخصال، ج۲، ص۵۳۲/ وسایل الشیعهًْ، ج۲۰، ص۴۰۹
۳
(اسراء/ ۳۲)

الرّضا ( حَرَّمَ الزِّنَا لِمَا فِیهِ مِنَ الْفَسَادِ مِنْ قَتْلِ الْأَنْفُسِ وَ ذَهَابِ الْأَنْسَابِ وَ تَرْکِ التَّرْبِیَهًِْ لِلْأَطْفَالِ وَ فَسَادِ الْمَوَارِیثِ وَ مَا أَشْبَهَ ذَلِکَ مِنْ وُجُوهِ الْفَسَادِ.

امام رضا (علیه السلام)- زنا حرام شده، زیرا در آن فساد می‌باشد و آن عبارت است از؛ کشتن نفوس، از بین رفتن انساب، ترک تربیت اطفال، تباه‌شدن میراث و اموری شبیه به این‌ها که جملگی از وجوه فساد محسوب می‌شوند.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
بحارالأنوار، ج۷۶، ص۲۴/ نورالثقلین
۴
(اسراء/ ۳۲)

الرّسول ( عَنِ النَّبِیِّ (أَنَّهُ قَالَ فِی وَصِیَّتِهِ لَهُ یَا عَلِیُّ فِی الزِّنَا سِتُ خِصَالٍ ثَلَاثٌ مِنْهَا فِی الدُّنْیَا وَ ثَلَاثٌ فِی الْآخِرَهًِْ فَأَمَّا الَّتِی فِی الدُّنْیَا فَیَذْهَبُ بِالْبَهَاءِ وَ یُعَجِّلُ الْفَنَاءَ وَ یَقْطَعُ الرِّزْقَ وَ أَمَّا الَّتِی فِی الْآخِرَهًِْ فَسُوءُ الْحِسَابِ وَ سَخَطُ الرَّحْمَنِ وَ الْخُلُودُ فِی النَّارِ.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- در روایت است که پیامبر (صلی الله علیه و آله) در وصیّتش به امام علی (علیه السلام) فرمود: ای علی (علیه السلام)! زنا شش ویژگی در خود دارد که سه مورد آن در دنیا و سه مورد دیگر در آخرت است. امّا سه مورد دنیا؛ ارزش آدمی را از میان می‌برد، زمینه‌ی نابودی را فراهم می‌سازد و روزی را قطع می‌کند. امّا سه مورد در آخرت؛ سختی حساب و خشم خداوند رحمان و جاودانه‌ماندن در آتش جهنّم را به دنبال دارد.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
الخصال، ج۱، ص۳۲۱/ نورالثقلین
۵
(اسراء/ ۳۲)

الصّادق ( عَنِ الْحَلَبِیِّ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (یَقُولُ إِنَّ الْمُؤْمِنَ لَا تَکُونُ سَجِیَّتُهُ الْکَذِبَ وَ لَا الْبُخْلَ وَ لَا الْفُجُورَ وَ لَکِنْ رُبَّمَا أَلَمَّ بِشَیْءٍ مِنْ هَذَا لَا یَدُومُ عَلَیْهِ فَقِیلَ لَهُ أَ فَیَزْنِی قَالَ نَعَمْ هُوَ مُفَتَّنٌ تَوَّابٌ وَ لَکِنْ لَا یُولَدُ لَهُ مِنْ تِلْکَ النُّطْفَهًْ.

امام صادق (علیه السلام)- حلبی گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) فرمود: «به‌راستی که مؤمن با دروغ و بخل و ناپاکی خو نگیرد ولکن گاهی به یکی از این‌ها آلوده شود نه همیشه». به آن حضرت (علیه السلام) عرض شد: «آیا مؤمن زنا هم می‌کند»؟ فرمود: «بلی! به این‌کار مبتلا می‌گردد و توبه می‌کند ولی برای او فرزندی از چنین نطفه‌ای متولّد نمی‌شود».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
نورالثقلین
۶
(اسراء/ ۳۲)

أمیرالمومنین ( عَنْ زَیْدِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ قَالَ قَالَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ أَهْبَطَ اللَّهُ رِیحاً مُنْتِنَهًًْ یَتَأَذَّی بِهَا أَهْلُ الْجَمْعِ حَتَّی إِذَا هَمَّتْ أَنْ تُمْسِکَ بِأَنْفَاسِ النَّاسِ نَادَاهُمْ مُنَادٍ هَلْ تَدْرُونَ مَا هَذِهِ الرِّیحُ الَّتِی قَدْ آذَتْکُمْ فَیَقُولُونَ لَا فَقَدْ آذَتْنَا وَ بَلَغَتْ مِنَّا کُلَّ مَبْلَغٍ فَیُقَالُ هَذِهِ رِیحُ فُرُوجِ الزُّنَاهًِْ الَّذِینَ لَقُوا اللَّهَ بِالزِّنَا ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَالْعَنُوهُمْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ قَالَ فَلَا یَبْقَی فِی الْمَوْقِفِ أَحَدٌ إِلَّا قَالَ اللَّهُمَّ الْعَنِ الزُّنَاهًَْ.

امام علی (علیه السلام)- زیدبن‌علی گوید: امام علی (علیه السلام) فرمود: آن هنگام‌که روز رستاخیز فرا رسد خداوند بادی بدبو را می‌وزاند که همگان از آن بو ناراحت شوند تا آنجا که آن بو نفس‌ها را بند آورد، آنگاه منادی ندا دهد: «آیا می‌دانید که این بو که شما را می‌آزارد بوی چیست»؟ گویند: «نه! امّا تا آنجا که می‌شده ما را آزرده است». به آنان گفته می‌شود: «این بوی فرج زنان زناکار است که بدون توبه خدا را دیدار کرده‌اند [و به سرای آخرت شتافته‌اند]، آنان را لعنت کنید که خداوند نیز آنان را لعنت نموده است». پس کسی در توقّفگاه محشر نماند جز آنکه گوید: «خدایا زناکاران را لعنت کن».

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
بحارالأنوار، ج۷، ص۲۱۷
۷
(اسراء/ ۳۲)

أمیرالمومنین ( أَرْبَعٌ لَا یَدْخُلُ وَاحِدَهًٌْ مِنْهُنَّ بَیْتاً إِلَّا خَرِبَ وَ لَمْ یَعْمُرْ: الْخِیَانَهًُْ، وَ السَّرِقَهًُْ، وَ شُرْبُ الْخَمْرِ، وَ الزِّنَا.

امام علی (علیه السلام)- چهار عمل است که هیچ‌یک از آن‌ها در خانه‌ای داخل نشود جز آنکه آن خانه خراب شود و هیچ‌گاه آباد نگردد: خیانت و دزدی و شراب آشامیدن و زنا.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
الأمالی، ص۴۳۹
۸
(اسراء/ ۳۲)

الرّسول ( عَنْ سُلَیْمَانَ‌بْنِ‌حَفْصٍ الْبَصْرِیِّ عَنْ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (مَا عَجَّتِ الْأَرْضُ إِلَی رَبِّهَا عَزَّ وَ جَلَّ کَعَجِیجِهَا مِنْ ثَلَاثَهًٍْ مِنْ دَمٍ حَرَامٍ یُسْفَکُ عَلَیْهَا أَوِ اغْتِسَالٍ مِنْ زِنًا أَوِ النَّوْمِ عَلَیْهَا قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْس.

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- سلیمان‌بن‌حفص بصری گوید: از امام صادق (علیه السلام) روایت است: پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود: زمین به پیشگاه پروردگارش هرگز همچون ناله‌اش برای سه چیز ننالیده است؛ خون حرامی که به ناحقّ بر آن ریخته شود، غُسلی که [به‌خاطر جنابتِ] از زنا انجام گیرد و خوابیدن روی آن پیش از طلوع آفتاب.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
الخصال، ج۱، ص۱۴۱
۹
(اسراء/ ۳۲)

أمیرالمومنین ( وَأَمَّا الزَّجْرُ فِی کِتَابِ اللَّهِ عزّوجلّ فَهُوَ مَا نَهَی اللَّهُ سُبْحَانَهُ وَ وَعَدَ الْعِقَابَ لِمَنْ خَالَفَهُ مِثْلُ قَوْلِهِ تَعَالَی وَلاتَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً وَ مَقْتاً وَ ساءَ سَبِیلًا وَ قَوْلِهِ تَعَالَی وَ لا تَقْرَبُوا مالَ الْیَتِیمِ إِلَّا بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ وَ قَوْلِهِ سُبْحَانَهُ لا تَأْکُلُوا الرِّبَوا أَضْعافاً مُضاعَفَةً وَ قَوْلِهِ وَلاتَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ مِثْلُ هَذَا کَثِیرٌ فِی کِتَابِ اللَّهِ تَعَالَی.

امام علی (علیه السلام)- و امّا منع و بازداشتن در کتاب خداوند عزّوجلّ چیزی است که خداوند [از آن] نهی فرموده و برای کسی‌که با آن مخالفت نماید وعده‌ی عذاب داده است مثل این کلام خداوند؛ وَ لاتَقْرَبُوا الزِّنی إِنَّهُ کانَ فاحِشَةً [وَ مَقْتاً] وَ ساءَ سَبِیلًا. و این کلام خداوند: و به مال یتیم، جز به بهترین راه نزدیک نشوید. (اسراء/۳۴) و این کلام خداوند؛ ربا [و سود پول] را چند برابر نخورید! (آل عمران/۱۳۰) و این کلام خداوند: و کسی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز به‌حقّ به قتل نرسانید. (اسراء/۳۳) و مانند این موارد در قرآن فراوان است.

تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۸، ص۱۶۰
بحارالأنوار، ج۹۰، ص۶۵
بیشتر