آیه وَ مَنْ يَهْدِ اللهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَ مَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِهِ وَ نَحْشُرُهُمْ يَوْمَ الْقِيامَةِ عَلى وُجُوهِهِمْ عُمْياً وَ بُكْماً وَ صُمّاً مَأْواهُمْ جَهَنَّمُ كُلَّما خَبَتْ زِدْناهُمْ سَعِيراً [97]
هركس را خدا هدايت كند، هدايت‌يافته [ی واقعى] اوست و كسانى را كه [به سبب اعمالشان] گمراه سازد، سرپرستانى [هدايت‌كننده] غير خدا براى آن‌ها نخواهى يافت و روز قيامت، آن‌ها را بر صورت‌هايشان محشور مى‌كنيم، درحالى‌كه نابينا و گنگ و كرند، جايگاهشان دوزخ است؛ هرزمان آتش آن فرونشيند، شعله‌ی سوزانى بر آنان مى‌افزاييم!