آیه إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِكُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ لِيَسُوؤُا وُجُوهَكُمْ وَ لِيَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ كَما دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَ لِيُتَبِّرُوا ما عَلَوْا تَتْبِيراً [7]
[و به آن‌ها گفتيم]: اگر نيكى كنيد، به خودتان نيكى مى‌كنيد و اگر بدى كنيد باز هم به خود مى‌كنيد و هنگامى كه وعده‌ی آخر فرا رسد، [آنچنان دشمن بر شما سخت خواهد گرفت كه] آثار غم و اندوه در چهره‌ی شما ظاهر مى‌شود و آن‌ها داخل مسجد [الاقصى] مى‌شوند همان‌گونه كه بار اوّل وارد شدند و آنچه را زير سلطه‌ی [خود] مى‌گيرند، درهم كوبيده و نابود مى‌كنند.
الرّضا ( عَنْ عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحَسَنِ‌بْنِ‌فَضَّالٍ عَنْ أَبِیهِ قَالَ قَالَ الرِّضَا (فِی قَوْلِ اللَّهِ عزّوجلّ إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها قَالَ إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا رَبٌّ یَغْفِرُ لَهَا.
امام رضا (علیه السلام)- حسن‌بن‌فضال گوید: امام رضا (علیه السلام) درباره‌ی آیه: إِنْ أَحْسَنتُمْ أَحْسَنتُمْ لِأَنفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَهَا فرمود: «یعنی اگر نیکی کنید، به خودتان نیکی کرده‌اید و اگر بدی‌کنید، پروردگاری هست که آن را می‌بخشد».
علی‌بن إبراهیم ( فَإِذا جاءَ وَعْدُ الْآخِرَةِ یَعْنِی الْقَائِمَ (وَ أَصْحَابَهُ لِیَسُوؤُا وُجُوهَکُمْ یَعْنِی تَسْوَدُّ وُجُوهُهُمْ وَ لِیَدْخُلُوا الْمَسْجِدَ کَما دَخَلُوهُ أَوَّلَ مَرَّةٍ یَعْنِی رَسُولَ اللَّهِ (وَ أَصْحَابَهُ وَ أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (وَ أَصْحَابَهُ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- فَإِذَا جَاء وَعْدُ الآخِرَةِ؛ یعنی قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) و یارانش. لِیَسُوؤُواْ وُجُوهَکُمْ؛ یعنی تا چهره‌هایشان را سیاه کنند. وَ لِیَدْخُلُواْ الْمسْجِدَ کَمَا دَخَلُوهُ اوّل مَرَّةٍ؛ منظور، رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و یارانش و امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) همراه با یارانش است.