آیه ۷۲ - سوره اسراء

امام علی (علیه السلام)- بدترین کوری، کوری از فضل ماست و عداوت پیشه‌کردن با ما بدون سابقه‌ی خطایی که نسبت به او از ما سرزده باشد. ما او را به‌حق دعوت می‌کنیم، دیگران او را به فتنه و دنیا دعوت می‌کنند؛ سخن آن‌ها را می‌پذیرد و با ما از راه دشمنی و بیزاری وارد می‌شود.

امام صادق (علیه السلام)- هرکس دنیا را بر آخرت مقدّم دارد خداوند روز قیامت او را کور محشور می‌کند.

امام رضا (علیه السلام)- از سخنان جاهلان و کوردلان و گمراهان برحذر باش! [همان] کسانی که گمان می‌کنند خداوند، در آخرت برای حساب و ثواب و پاداش و عذاب وجود دارد، امّا در دنیا برای اطاعت و امید وجود ندارد، اگر در وجود خداوند عزّوجلّ نقص و کاستی وجود داشت، هرگز در آخرت هم وجود نداشت، بلکه این گروه گمراه شدند و از شنیدن و دیدن حق کور و کرند و نمی‌فهمند و این کلام خداوند است که می‌فرماید: وَ مَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَی وَ أَضَلُّ سَبِیلًا؛ یعنی از دیدن حقایق موجود کورند و به‌راستی خردمندان می‌دانند که دلایل اثبات وجود خدا در آخرت همان دلایل اثبات وجود خدا در دنیاست و هرکس این موضوع را تفسیر به رأی کند و بخواهد وجود خدا را بااستفاده از دلایلی جز این‌ها اثبات کند یا بفهمد، تنها از حقیقت دور شده است؛ زیرا خداوند تبارک‌وتعالی علم به این امور را به‌طور مخصوص در اختیار عاقلان و عاملان و اندیشمندان قرار داده است.

امام علی (علیه السلام)- علی‌بن‌سلیمان در حدیثی مرفوع از امام علی (علیه السلام) نقل می‌کند: «مُرجئه کور محشور می‌شوند و امام آن‌ها هم از آن‌ها کورتر می‌باشد گروهی از غیر مسلمانان روز قیامت هنگامی‌که آن‌ها را مشاهده کنند می‌گویند: «امّت محمّد (صلی الله علیه و آله) کور هستند»، من به آن‌ها می‌گویم: «این‌ها امّت محمّد (صلی الله علیه و آله) نیستند، زیرا آن‌ها در دین تغییراتی دادند و لذا صورت آن‌ها تغییر کرده است».

امام باقر (علیه السلام) و امام صادق (علیه السلام)- وَ مَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَی وَ أَضَلُّ سَبِیلًا؛ فرمود: «درباره‌ی رجعت است».

امام کاظم (علیه السلام)- این آیه درباره‌ی کسی نازل شده است که حج را به تعویق می‌افکند، در صورتی که سرمایه و امکان این سفر را در اختیار دارد و او در تعلّل و تسویف خود می‌گوید: امسال حجّ می‌کنم. امسال حجّ می‌کنم و این تعلّل را همچنان ادامه می‌دهد، تا پیش از آنکه حجّ را برگزار کند می‌میرد.

امام سجّاد (علیه السلام)- ابوطفیل گوید: امام باقر (علیه السلام) فرمود: مردی به سوی پدرم امام سجّاد (علیه السلام) آمد و به ایشان گفت: «ابن عباس ادّعا می‌کند که می‌داند هر آیه از قرآن در چه روزی و در مورد چه کسی نازل شده است». پدرم به او فرمود: «از او بپرس هر یک از این آیات در مورد چه کسی نازل شده است؛ وَ مَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَی وَ أَضَلُّ سَبِیلًا، و ...»؟ آن مرد نزد ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) رفت و از او پرسید. ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه) گفت: «دوست داشتم آن‌کس که به تو چنین چیزی را گفته‌ی خود، روبرو این سؤال‌ها را از من می‌پرسید، پس تو نزد او برو و از او درباره‌ی عرش بپرس که خدا آن را از چه خلق کرده و چه زمانی خلق کرده و کمّ و کیف آن چگونه است»؟ [آن مرد] نزد پدرم بازگشت. پدرم پرسید: «آیا او به سؤال‌های تو درباره‌ی آیات پاسخ داد»؟ عرض کرد: «نه»! پدرم فرمود: «امّا من با نور و علمی که ادّعایی و مسروقه نیست به تو جواب می‌دهم؛ آیه: وَ مَن کَانَ فِی هَذِهِ أَعْمَی فَهُوَ فِی الآخِرَةِ أَعْمَی وَ أَضَلُّ سَبِیلًا، در مورد او و پدرش نازل شده است».