آیه قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَ لا تَحْوِيلاً [56]
بگو: «كسانى را كه غير از او [معبود خود] مى‌پنداريد، بخوانيد! آن‌ها نه مى‌توانند زيانى را از شما برطرف سازند و نه هيچ تغييرى در آن ايجاد كنند».
أمیرالمؤمنین ( وَ أَمَّا الرَّدُّ عَلَی عَبَدَهًِْ الْأَصْنَامِ وَ الْأَوْثَانِ فَقَوْلُهُ تَعَالَی لِقُرَیْشٍ عَلَی لِسَانِ نَبِیِّهِ (إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللهِ عِبادٌ أَمْثالُکُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْیَسْتَجِیبُوا لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ، أَ لَهُمْ أَرْجُلٌ یَمْشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَیْدٍ یَبْطِشُونَ بِها أَمْ لَهُمْ أَعْیُنٌ یُبْصِرُونَ بِها أَمْ لَهُمْ آذانٌ یَسْمَعُونَ بِها أُولئِکَ کَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلًا وَ قَوْلُهُ سُبْحَانَهُ قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا وَ مِثْلُ ذَلِکَ کَثِیرٌ.
امام علی (علیه السلام)- امّا پاسخ به بت‌پرستان...، این کلام خداوند عزّوجلّ خطاب به قریش از زبان پیامبرش می‌باشد که فرمود: آن‌هایی را که غیر از خدا می‌خوانید [و پرستش می‌کنید]، بندگانی همچون خود شما هستند آن‌ها را بخوانید، و اگر راست می‌گویید باید به شما پاسخ دهند [و تقاضایتان را برآورند]! آیا [آن‌ها حد اقل همانند خود شما] پاهایی دارند که با آن راه بروند؟! یا دست‌هایی دارند که با آن چیزی را بگیرند [و کاری انجام دهند]؟! یا چشمانی دارند که با آن ببینند؟! یا گوش‌هایی دارند که با آن بشنوند؟!. (اعراف/۱۹۵۱۹۴) و این کلام خداوند: قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا. و مانند این آیات [در قرآن] فراوان است.
الصّادق ( ابْنِ‌فَضَّالٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (قَالَ کَانَ یَقُولُ عِنْدَ الْعِلَّهًِْ اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَیَّرْتَ أَقْوَاماً فَقُلْتَ قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا فَیَا مَنْ لَا یَمْلِکُ کَشْفَ ضُرِّی وَ لَا تَحْوِیلَهُ عَنِّی أَحَدٌ غَیْرُهُ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ (وَ اکْشِفْ ضُرِّی وَ حَوِّلْهُ إِلَی مَنْ یَدْعُو مَعَکَ إِلَهاً آخَرَ لَا إِلَهَ غَیْرُکَ.
امام صادق (علیه السلام)- ابن‌فضال از برخی شیعیان از امام صادق (علیه السلام) نقل می‌کند: هنگام درد و پیشامدهای بد می‌گفت: «بار خدایا! تو گروهی را سرزنش کردی و فرمودی: قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا یَمْلِکُونَ کَشْفَ الضُّرِّ عَنْکُمْ وَ لا تَحْوِیلًا؛ پس ای آن که جز او هیچ کس نمی‌تواند سختی و غم مرا از بین ببرد و آن را از من باز دارد، بر محمّد (صلی الله علیه و آله) و آل محمّد (درود بفرست و غم و ناراحتی مرا از بین ببر و آن را گریبانگیر کسی ساز که به جای تو دیگری را می‌پرستد؛ خدایی جز تو وجود ندارد.
ابن‌عبّاس ( فِی قَوْلِهِ تَعَالَی ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ الْمُرَادُ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ هُمُ الْمَلَائِکَهًُْ وَ الْمَسِیحُ وَ عُزَیْرٌ.
ابن‌عبّاس (رحمة الله علیه)- ادْعُواْ الَّذِینَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ، منظور از کسانی جز خدا؛ ملائکه و مسیح (علیه السلام) و عُزَیر (علیه السلام) است.