آیه ۴۵ - سوره اسراء

امام علی (علیه السلام)- امام کاظم (علیه السلام) از پدرانش از امام حسین (علیه السلام) روایت فرمود: مردی یهودی از شام که تورات و انجیل و زبور و صحف انبیاء را خوانده بود و اطلاعاتی از استدلالهای آنها داشت وارد مجلسی شد که اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله) در آن حضور داشتند علی بن ابی طالب (علیه السلام) نیز بود و ابن عباس و ابو معبد جهنی. گفت: «ای امّت محمد! هیچ مقام و منزلتی را برای پیامبری وانگذاشتید جز اینکه تمام آنها را برای پیامبر خود ادعا کردید آیا پاسخ سؤالهای مرا می‌دهید»؟ مردم از او روی برگردانیدند. اما علی (علیه السلام) فرمود: «آری! خداوند هیچ درجه‌ای به پیامبر و فضیلتی برای رسولی نداده مگر اینکه تمام آنها را در پیامبر ما جمع کرده و به آن جناب چند برابر افزونتر بخشیده است». یهودی گفت: «تو جواب مرا می‌دهی»؟ فرمود: «آری ...» یهودی گفت: «خداوند ابراهیم (علیه السلام) را از نمرود به‌وسیله‌ی پوشش‌های سه‌گانه پنهان کرد [مراد شکم مادر و رحم و زهدان است که ولادتش از نمرود مخفی بود]». علی (علیه السلام) فرمود: «همین‌طور است امّا حضرت محمّد (صلی الله علیه و آله) را خداوند از دشمنانش به‌وسیله‌ی پنج حجاب مخفی نمود که تصمیم قتلش را داشته سه حجاب در مقابل سه حجاب ابراهیم (علیه السلام) و دو حجاب ایشان بیشتر داشت خداوند در این آیه می‌فرماید: و در پیش‌روی آنان سدّی قرار دادیم. (یس/۹) این حجاب اوّل، و در پشت‌سرشان سدّی. (یس/۹) این حجاب دوّم، و چشمانشان را پوشانده‌ایم، لذا نمی‌بینند!. (یس/۹) این حجاب سوّم، بعد می‌فرماید: وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لایُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُورا؛ ً این حجاب چهارم، بعد می‌فرماید: که تا چانه‌ها ادامه دارد و سرهای آنان را به بالا نگاه داشته است!. (یس/۸) این هم حجاب پنجم».

امام صادق (علیه السلام)- ابوالمنذر هشام سائب کلبی خدمت امام صادق (علیه السلام) رسید، حضرت (علیه السلام) به او فرمود: «آیا تو همان کسی هستی که قرآن تفسیر می‌کنی»؟ عرض کرد: «بلی»! فرمود: «مرا از این آیه باخبر ساز که خداوند عزیز و جلیل می‌فرماید: وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً. کدام [آیه از] قرآن است که وقتی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) آن را می‌خواند، از آنان پوشیده می‌ماند»؟ گفت: «نمی‌دانم». فرمود: «پس چگونه ادّعای تفسیر قرآن را داری»؟ گفت: «ای فرزند رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! اگر صلاح بدانی آن را به من بیاموز و بخشش فرما». فرمود: «یک آیه در سوره‌ی کهف، یک آیه در سوره‌ی نحل و یک آیه در سوره‌ی جاثیه است که از این قرارند؛ آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی [بر اینکه شایسته هدایت نیست] گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده‌ای افکنده است؟! با این حال چه کسی می‌تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکّر نمی‌شوید؟!. (جاثیه/۲۳) آن‌ها کسانی هستند که [بر اثر فزونی گناه]، خدا بر قلب و گوش و چشمانشان مهر نهاده [به همین دلیل نمی‌فهمند]، و غافلان واقعی همان‌ها هستند!. (نحل/۱۰۸) چه کسی ستمکارتر است از آن کس که آیات پروردگارش به او تذکّر داده شده، و از آن روی گرداند، و آنچه را با دست‌های خود پیش فرستاد فراموش کرد؟! ما بر دل‌های این‌ها پرده‌هایی افکنده‌ایم تا نفهمند و در گوش‌هایشان سنگینی قرار داده‌ایم [تا صدای حق را نشنوند]! و از این‌رو اگر آن‌ها را به‌سوی هدایت بخوانی، هرگز هدایت نمی‌شوند!. (کهف/۵۷)».

پیامبر (صلی الله علیه و آله)- هنگامی‌که تَبَّتْ یَدا أَبِی لَهَبٍ وَ تَب (مسد/۱) نازل گردید، امّ‌جمیل دختر حرب که همسر ابولهب بود بسیار ناراحت شد و با چشمان کجش فریاد و جوش و خروشی راه انداخته بود و می‌گفت: «از آن شخص نکوهیده ابا کردیم و از دینش خشم گرفتیم و از اوامر او سرکشی کردیم». دراین‌هنگام حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) در مسجد نشسته بود و ابوبکر هم در خدمت آن جناب بودند هنگامی‌که ابوبکر چشمش به امّ‌جمیل افتاد، عرض کرد: «ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله)! امّ جمیل به‌طرف ما می‌آید و من می‌ترسم از طرف او به شما آسیبی برسد»، حضرت (صلی الله علیه و آله) فرمود: «او مرا نخواهد دید، در این‌وقت پیغمبر (صلی الله علیه و آله) چند آیه از قرآن را خواندند و به کلام خدا پناهنده شدند و از جمله آیاتی که قرائت فرمود این آیه‌ی شریفه بود: وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً. دراین‌هنگام امّ جمیل آمد نزد ابوبکر توقّف کرد ولی حضرت رسول (صلی الله علیه و آله) را ندید و گفت: «ای ابابکر به من اطّلاع دادند که صاحب تو مرا هجو کرده است». ابوبکر گفت: «به پروردگار کعبه سوگند! صاحب من تو را هجو نکرده است». وی پس از این گفتار از نزد ابوبکر رفت و می‌گفت: «قریش می‌داند که من دختر رئیس آن‌ها هستم».

امام کاظم (علیه السلام)- حرز مولای ما حضرت کاظم (علیه السلام) هنگامی که ایشان را در گودال درندگان افکندند. ... میان من و دشمنانم مانعی بگذار تا هرگز با هیچ بدی به من نرسند. میان من و آن‌ها پوشش خداوند است که با آن پیامبران را از فرعون‌ها پوشاند و هرکس در پوشش خدا درآید حفظ می‌شود. خداوند برای من کافی است، او که مرا کفایت می‌کند از آن چه هیچ‌کس از خلقش مرا کفایت نمی‌کند؛ وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً. إِنَّا جَعَلْنا فِی أَعْناقِهِمْ أَغْلالًا فَهِیَ إِلَی الْأَذْقانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ* وَجَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُون.