آیه ۱۱ - سوره اسراء

امام صادق (علیه السلام)- آداب و شرایط دعا را رعایت و حفظ کن و متوجّه باش که، چه کسی را می‌خوانی و چگونه می‌خوانی و برای چه می‌خوانی؟ و عظمت و کبریاء و جلال پروردگار متعال را همیشه در نظر گرفته و با قلب و چشم دل خود معاینه کن؛ عالم‌بودن او را به آنچه در ضمیر توست و اطّلاع و آگاه‌بودن او را به باطن و به آنچه از حق و باطل در وجود تو هست؛ و لازم است طُرُق نجات و هلاکت و راه‌های سعادت و گرفتاری خود را فهمیده و در مقام دعا کردن چیزی را نخواهی که هلاکت و گرفتاری تو در آن باشد و تو از روی جهالت خیر و صلاح خود اندیشی. خداوند متعال می‌فرماید: وَ یَدْعُ الْإِنْسانُ بِالشَّرِّ دُعاءَهُ بِالخَیْرِ وَ کانَ الْإِنْسانُ عَجُولًا و خوب متفکّر باش که چه سؤال می‌کنی، و چه اندازه سؤال می‌کنی، و برای چه سؤال می‌کنی!

امام سجّاد (علیه السلام)- دعای امام زین العابدین (علیه السلام): و هنگامی‌که ما رحمتی از سوی خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش می‌شود. (شوری/۴۸) مولای من! راست گفتی و نیکو سخن گفتی، این‌ها خصوصیّات من است که از خویش می‌شناسم و به قدرتِ تو در مورد من جاری شده است، بااین‌حال، تو به من وعده‌ی نیکویی دادی که تو را بخوانم و تو [دعای] مرا بپذیری.