آیه وَ إِنَّ رَبَّكَ لَهُوَ الْعَزِيزُ الرّحِيمُ [104]
و پروردگار تو توانا و مهربان است.
الصّادقین ( عَنْ أَبِی‌أُسَامَهًَْ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ (وَ أَبِی‌جَعْفَرٍ (قَالا: وَ اللَّهِ لَنَشْفَعَنَّ وَ اللَّهِ لَنَشْفَعَنَّ فِی الْمُذْنِبِینَ مِنْ شِیعَتِنَا حَتَّی تَقُولَ أَعْدَاؤُنَا إِذَا رَأَوْا ذَلِک ... فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ مِنَ الْمُهْتَدِینَ قَالَ لِأَنَّ الْإِیمَانَ قَدْ لَزِمَهُمْ بِالْإِقْرَارِ.
امام باقر (و امام صادق ( ابواسامه نقل می‌کند: امام باقر (و امام صادق (فرمودند: به خدا سوگند حتماً ما اهل بیت شفاعت می‌کنیم، به خدا سوگند حتماً ما اهل بیت شیعیان گنهکارمان را شفاعت می‌کنیم تا جایی‌که دشمنانمان بینند و بگویند: ... فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ المُؤْمِنِینَ، چرا که ایمان به‌واسطه‌ی دیدن حقیقت در قیامت و اقرار به آن، ملازم آن‌ها شده است.
الباقر ( عَنْ أَبِی‌عَبْدِ‌اللَّهِ جَعْفَرِ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ (قَالَ قَالَ جَابِرٌ لِأَبِی‌جَعْفَرٍ (جُعِلْتُ فِدَاکَ یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ حَدِّثْنِی بِحَدِیثٍ فِی فَضْلِ جَدَّتِکَ فَاطِمَهًِْ (... قَالَ إِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًْ ... قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ وَ اللَّهِ لَا یَبْقَی فِی النَّاسِ إِلَّا شَاکٌّ أَوْ کَافِرٌ أَوْ مُنَافِقٌ فَإِذَا صَارُوا بَیْنَ الطَّبَقَاتِ نَادَوْا کَمَا قَالَ اللَّهُ تَعَالَی فَما لَنا مِنْ شافِعِینَ* وَ لا صَدِیقٍ حَمِیمٍ فَیَقُولُونَ فَیَقُولُونَ فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ قَالَ أَبُوجَعْفَرٍ (هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ مُنِعُوا مَا طَلَبُوا وَ لَوْ رُدُّوا لَعادُوا لِما نُهُوا عَنْهُ وَ إِنَّهُمْ لَکاذِبُونَ.
امام باقر ( فَیَقُولُونَ فَلَوْ أَنَّ لَنا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ المُؤْمِنِینَ امام باقر (فرموده است: هیهات، هیهات! که آنچه را می‌خواهند به آن نخواهند رسید. و حتّی اگر بازگردانده شوند و فرصت دیگری به آن‌ها داده شود، باز همان اعمالی را انجام خواهند داد که پیش از آن انجام داده‌اند که خداوند متعال فرماید: اگر برمی‌گشتند باز مشغول همان‌کاری می‌شدند که نباید بشوند، همانا ایشان دروغگویانند. (انعام/۲۸)».