آیه ۹۹ - سوره شعراء

امام علی ( ما را چه به قریش! تنها چیزی که قریش نسبت به ما منکر هستند این است که ما اهل بیتی هستیم که خداوند بنیان ما را روی بنیان آنان بالا برد، و مقام ما را از مقام آن‌ها بالاتر برد، و ما را بر آن‌ها برگزید. پس به خاطر این گزینش ما بر آنها از جانب خداوند، با او دشمنی کردند، و از آنچه که خداوند به آن راضی شد، خشمگین شدند، و آنچه که خداوند نسبت به آن نفرت داشت، دوست داشتند؛ و آنگاه که خداوند ما را بر آن‌ها برگزید، ما آن‌ها را در حریم خود شریک کردیم و آن‌ها را با قرآن و نبوت آشنا کردیم، و واجبات و دین را به آن‌ها یاد دادیم و کتابهای مقدس و صحیفهها را به آن‌ها یاد دادیم، و آن‌ها را با دین و اسلام متدیّن کردیم؛ پس آن‌ها به ما هجوم آوردند، و فضل ما را منکر شدند، و ما را از حق خویش بازداشتند، و اسباب قدرت و اقتدار ما را گرفتند ... ای گروه مهاجرین و انصار، من نسبت به خودم بصیرت و آگاهی دارم و نسبت به دینم اطمینان دارم. امروز راز و رمزها را برای شما روشن و آشکار کردم، این روزی است که راستگویان را راستیشان سود بخشد. (مائده/۱۱۹) ما بر مرز حق و باطل ایستادیم و من شما را از شبهه بیرون آوردم و شما را در حق وارد کردم و از شک به یقین آوردم. پس از کسی که پیمان دو بیعت را شکست و هوای نفسش غالب شد و گمراه شد، تبرّی بجویید، خداوند شما را رحمت کند؛ و از کسی که مکر و خیانت را پنهان کرد و حق را از غیر اهل آن طلب کرد و گمراه شد ... خداوند شما را رحمت کند؛ و تبرّی بجویید از نفس گمراه شده قبل از آنکه فرا رسد: روزی که در آن نه داد و ستدی است و نه دوستیای. (ابراهیم/۳۱) میگویند: «پروردگارا! آنهایی که از جنّ و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود نهیم [و لگدمالشان کنیم] تا از پست ترین مردم باشند»! (فصّلت/۲۹) قبل از آنکه بگویند: «افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت فرمان خدا کردم و از مسخره‌کنندگان [آیات او] بودم»! (زمر/۵۶) قریش در پی سعادت بود، به شقاوت رسید و در پی رستگاری بود، به هلاکت رسید و در پی هدایت بود، به گمراهی رسید. قریش، اهالی روزگار خود و نسل‌هایی که بعد از آن‌ها میآیند را گمراه کرد.