آیه ۲۲۷ - سوره شعراء

علیّ‌بن‌ابراهیم ( ایشان امیرالمؤمنین (و فرزندان ایشان (هستند.

ابن‌عبّاس ( وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ در مورد ستمکاران در حقِّ علیّ‌بن‌ابیطالب (نازل شده است.

پیامبر ( قائم (از فرزندان من است، نام او نام من و کنیه‌ی وی کنیه‌ی من می‌باشد، او در هیئت و رنگ و رخساره مانند من است، مهدی (با سنّت من ظهور خواهد کرد و مردم را به ملّت و شریعت من دعوت می‌کند و آنان را به‌طرف کتاب خداوند می‌خواند. اکنون هر که از وی اطاعت کند مرا اطاعت کرده است و هرکس از فرمان وی سرپیچد از دستور من تمرّد کرده است، هرکس منکر غیبت وی گردد مرا انکار نموده است، هرکس او را تکذیب کند مرا تکذیب کرده است، هرکس او را تصدیق کند مرا تصدیق کرده است، من به خداوند شکایت می‌برم از اشخاصی که گفتارم را درباره‌ی وی تکذیب کنند، و حرف‌های مرا انکار نمایند، و امّت مرا از راه او برگردانند، وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ.

پیامبر ( امام رضا (از پدرانش روایت نمود: پیامبر (فرمود: «هرکس که می‌خواهد به دین من چنگ زند و بعد از من بر کشتی نجات سوار شود، باید به علیّ‌بن‌ابی‌طالب (اقتدا کند و دشمنش را دشمن و دوستش را دوست بدارد؛ چرا که او وصیّ من بر امّت در زمان حیات و جانشین من پس از مرگم است و بعد از من، او امیر هر مسلمان و هر مؤمنی است و سخن و امر و نهی او به مانند سخن و امر و نهی من است؛ و کسی که از او پیروی کند و او را یاری رساند، مانند این است که مرا پیروی کرده و یاری رسانده است و کسی هم که از یاری او دست بکشد، گویی با من چنین‌کرده است». ایشان سپس فرمود: «هرکس که بعد از من علی (را ترک گوید، در روز قیامت مرا نمی‌بیند و من نیز او را نمی‌بینم و هرکس که بعد از من با علی (مخالفت ورزد، خداوند او را از بهشت محروم گرداند و آتش را جایگاه او گرداند، و هرکس که علی (را ترک گوید، در روزی که در پیشگاه خداوند قرار می‌گیرد، خداوند او را رها می‌کند. و هرکس که علی (را یاری رساند، در روزی‌که به ملاقات خداوند می‌رود، او را یاری می‌رساند و در هنگام پرسش و پاسخ، جواب صحیح را به او الهام می‌کند». سپس فرمود: «حسن و حسین (بعد از پدرشان دو امام امّت من هستند و سرور جوانان بهشتند و مادرشان (فاطمه () نیز سرور زنان بهشت است و پدرشان سرور اوصیاء است، و از فرزندان حسین (نُه امام به دنیا می‌آیند که نهمین آن‌ها قائم (فرزندان من است، و فرمانبرداری از او به مانند فرمانبرداری از من است و نافرمانی از او نیز به‌سان نافرمانی از من می‌باشد، و از دست منکران فضیلت ایشان و ضایع‌کنندگان حقوقشان، بعد از مرگم به خداوند شکایت می‌برم و خداوند خوب ولیّ و سرپرستی است و او یاور شایسته‌ای برای خاندانم و امامان امّت من (است و از کسانی که حقّشان را انکار می‌کنند انتقام می‌گیرد؛ وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنقَلَبٍ یَنقَلِبُونَ.

امام صادق ( ابوعبیده نقل می‌کند: امام صادق (فرمود: از مهمترین واجبات خداوند بر بندگان یاد خدا می‌باشد، بعد از آن فرمود: «مقصود من از ذکر خداوند گفتن سبحان اللهِ و لا اله الا اللهُ و اللهُ اکبر نیست اگرچه این‌ها هم از ذکر به شمار می‌روند، مقصود از ذکر خدا آن است که هرگاه به حلال و یا حرامی رسید خدا را فراموش نکند، اگر طاعت است به آن عمل کند و اگر معصیت است از آن دست بر دارد».

امام علی ( هرکس خدای عزّوجلّ را در نهان یاد کند از جمله کسانی است که ذکر خدا را بسیار کرده است، زیرا شیوه‌ی منافقان این بود که آشکارا پیش مسلمانان یاد خدا می‌کردند ولی در نهان ذکر خدا نمی‌کردند، پس خدای عزّوجلّ فرمود: و در برابر مردم ریا می‌کنند و خدا را جز اندکی یاد نمی‌نمایند!. (نساء/۱۴۲).