آیه ۱۴۲ - سوره نساء

امام باقر (علیه السلام)- از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پرسیدند: «فردا [در قیامت] راه نجات چیست»؟ فرمود: «نجات در این است که با خدا فریبکاری نکنید تا او نیز فریبتان دهد، چرا که هرکه با خدا نیرنگ کند، خدا او را فریب خورده می‌سازد و ایمان را از وی سلب می‌کند و اگر آن فرد بفهمد، در واقع خود را فریب می‌دهد». گفتند: «با خداوند، چگونه نیرنگ‌بازی می‌کنند»؟ فرمود: «به چیزی که خداوند امر کرده، عمل می‌کند، ولی چیز دیگری از آن کار، اراده می‌کنند».

امام صادق (علیه السلام)- لقمان به فرزندش گفت: «ای پسر جان! هرچیزی علامتی دارد که به وجود آن شهادت می‌دهد... شخص منافق، سه علامت دارد: حرف زبانش با قلبش مخالف است و عملش با گفتارش متفاوت است و احوالاتش در پنهان و آشکار با هم فرق می‌کند. شخص کسل سه علامت دارد: آنقدر تنبلی می‌کند تا از انجام آن کار ناامید شود، آنقدر کوتاهی می‌کند تا آن کار از بین برود و آنقدر کارها را تباه می‌کند تا آنکه به گناه آلوده شود. شخص ریا کار سه خصلت دارد: وقتی‌که تنها است کسل است، وقتی مردم پیش او هستند با نشاط است و هر کاری را فقط به خاطر آن انجام می‌دهد که به خاطر انجام آن کار ستوده شود».

امام کاظم (علیه السلام)- إِنَّ المُنَافِقِینَ یُخَادِعونَ اللهِ وَهُوَ خَادِعهُمْ وَ إِذَا قَامُواْ إِلَی الصَّلاَةِ قَامُواْ کُسَالَی یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَ لاَ یَذْکُرُونَ اللهَ إِلاَّ قَلِیلاً آنان نه از کافرانند و نه از مؤمنان و نه از مسلمانان، وانمود به ایمان می‌کنند و راهشان در مسیر کفر و تکذیب است. خدایشان لعنت کند.

امام باقر (علیه السلام)- حسن‌بن‌فضّال گوید: از امام رضا (علیه السلام) درباره‌ی آیات: و خداوند مسخره‌شان می‌کنند. (توبه/۷۹). خداست که آن‌ها را استهزا می‌کند. (بقره/۱۵). و آنان مکر کردند، و خدا هم مکر کرد، و خدا بهترین مکرکنندگان است. (آل عمران/۵۴) وِیُخادِعُونَ اللهَ وَ هُوَ خادِعُهُمْ، سؤال کردم. فرمود: «خداوند نه مسخره می‌کند نه استهزاء؛ و نه نیرنگ و فریب بکار می‌برد، بلکه مطابق عمل مسخره و استهزاء و نیرنگ و فریب آنان به ایشان جزا می‌دهد، خداوند بسیار برتر از آن چیزهایی است که ظالمین می‌گویند و می‌پندارند».

امام صادق (علیه السلام)- ابوبصیر گوید: شنیدم امام صادق (علیه السلام) فرمود: «بنده‌ای را روز قیامت می‌آورند، که نماز گزارده است، گوید: «بار خدایا من برای رضای تو نماز گزارده‌ام»، به او می‌گویند: «خیر! تو برای اینکه گفته شود خوب نماز گزارده‌ای، نماز می‌خواندی». دراین‌هنگام امر می‌شود او را به‌طرف دوزخ هدایت کنید. بعد از این بنده‌ای دیگر را حاضر می‌کنند که قرآن یاد گرفته است او می‌گوید: «بار خدایا من برای رضای تو قرآن را فرا گرفتم»، گفته می‌شود: آری! تو قرآن یاد گرفتی بگویند او خوش صدا می‌باشد»، در اینجا فرمان می‌رسد او را هم به‌طرف دوزخ ببرید. بار دیگر بنده‌ای دیگر می‌آورند که جهاد کرده است، او می‌گوید: «بار خدایا من برای رضای تو به جهاد رفته‌ام» به او می‌گویند: «خیر! تو به جهاد رفتی تا بگویند فلان کس شجاع می‌باشد» در اینجا امر می‌آید او را هم به‌طرف دوزخ هدایت کنید. سپس بنده‌ای دیگر را حاضر می‌کنند که مال خود را در راه خداوند متعال انفاق کرده است، او می‌گوید: «بار خدایا من اموال خود را در راه تو انفاق کردم»، به او هم می‌گویند: «خیر تو در انفاق خود نظر داشتی که مردم بگویند او چه اندازه سخاوت دارد»، فرمان می‌آید او را هم وارد آتش کنید».

امام علی (علیه السلام)- کسی که خدای تعالی را در خلوت یاد کند، خدا را بسیار یاد کرده است. منافقان خدا را آشکارا یاد می‌کردند ولی در خلوت یاد نمی‌کردند و خداوند تعالی فرمود: یُرَآؤُونَ النَّاسَ وَلاَ یَذْکُرُونَ اللهَ إِلاَّ قَلِیلاً.