آیه الَّذينَ يَتَّخِذُونَ الْكافِرينَ أَوْلِياءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنينَ أَ يَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلهِ جَميعاً [139]
[همان] كسانى كه كافران را به‌جاى مؤمنان، دوست خود انتخاب مى‌كنند. آيا عزّت و سربلندى را نزد آنان مى‌جويند با اينكه همه‌ی عزّت‌ها از آن خداست؟!
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- الَّذِینَ یَتَّخِذُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ أَیَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلهِ جَمِیعاً، قَالَ نَزَلَتْ فِی بَنِی‌أُمَیَّهًَْ، حَیْثُ خَالَفُوهُمْ عَلَی أَنْ لَا یَرُدُّوا الْأَمْرَ فِی بَنِی‌هَاشِمٍ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- الَّذِینَ یَتَّخِذُونَ الْکافِرِینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ المُؤْمِنِینَ أَ یَبْتَغُونَ عِنْدَهُمُ الْعِزَّةَ فَإِنَّ الْعِزَّةَ لِلهِ جَمِیعاً؛ درباره‌ی بنی‌امیّه نازل شده است؛ زیرا آنان با این خواست پیامبر (صلی الله علیه و آله) که امر [ولایت] را به بنی‌هاشم بازگردانند، مخالفت کردند.