آیه دَرَجاتٍ مِنْهُ وَ مَغْفِرَةً وَ رَحْمَةً وَ كانَ اللهُ غَفُوراً رَحيماً [96]
درجات [والا] و آمرزش و رحمت از ناحيه‌ی خود [نصيب آنان مى‌كند]؛ و [اگر لغزش‌هايى داشته‌اند،] خداوند آمرزنده و مهربان است.
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- قَالَ أَمِیرُالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام): اللَّهُ رَحِیمٌ بِعِبَادِهِ وَ مِنْ رَحْمَتِهِ أَنَّهُ خَلَقَ مِائَهًَْ رَحْمَهًٍْ جَعَلَ مِنْهَا رَحْمَهًًْ وَاحِدَهًًْ فِی الْخَلْقِ کُلِّهِمْ فَبِهَا یَتَرَاحَمُ النَّاسُ وَ تَرْحَمُ الْوَالِدَهًُْ وَلَدَهَا وَ تَحَنَّنُ الْأُمَّهَاتُ مِنَ الْحَیَوَانَاتِ عَلَی أَوْلَادِهَا فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَهًِْ أَضَافَ هَذِهِ الرَّحْمَهًَْ الْوَاحِدَهًَْ إِلَی تِسْعٍ وَ تِسْعِینَ رَحْمَهًًْ فَیَرْحَمُ بِهَا أُمَّهًَْ مُحَمَّدٍ (صلی الله علیه و آله) ثُمَّ یُشَفِّعُهُمْ فِیمَنْ یُحِبُّونَ لَهُ الشَّفَاعَهًَْ مِنْ أَهْلِ الْمِلَّهًِْ حَتَّی إِنَّ الْوَاحِدَ لَیَجِیءُ إِلَی مُؤْمِنٍ مِنَ الشِّیعَهًِْ فَیَقُولُ اشْفَعْ لِی فَیَقُولُ وَ أَیُّ حَقٍّ لَکَ عَلَیَّ فَیَقُولُ سَقَیْتُکَ یَوْماً مَاءً فَیَذْکُرُ ذَلِکَ فَیَشْفَعُ لَهُ فَیُشَفَّعُ فِیهِ وَ یَجِیئُهُ آخَرُ فَیَقُولُ إِنَّ لِی عَلَیْکَ حَقّاً فَاشْفَعْ لِی فَیَقُولُ وَ مَا حَقُّکَ عَلَیَّ فَیَقُولُ اسْتَظْلَلْتَ بِظِلِّ جِدَارِی سَاعَهًًْ فِی یَوْمٍ حَارٍّ فَیَشْفَعُ لَهُ فَیُشَفَّعُ فِیهِ وَ لَا یَزَالُ یَشْفَعُ حَتَّی یَشْفَعَ فِی جِیرَانِهِ وَ خُلَطَائِهِ وَ مَعَارِفِهِ فَإِنَّ الْمُؤْمِنَ أَکْرَمُ عَلَی اللَّهِ مِمَّا تَظُنُّونَ.
امام علی (علیه السلام)- پس آنگاه که روز رستاخیز، فرا رسد [رحمت واحد] را به نودونه بخش دیگر، بیفزاید! و با آن، به امّت محمّد (صلی الله علیه و آله) رحمت آورد! آنگاه درباره‌ی کسانی از أهل این ملّت که برایشان خواهان شفاعت‌اند شفیعشان گرداند. تا اینکه فردی پیش مؤمن شیعه می‌آید و می‌گوید: «شفاعتم کن»! و [او] می‌گوید: «چه حقّی بر من داری»؟ می‌گوید: «روزی، تو را آب دادم». آنچه رخ داده، به یادش آورد پس؛ او را شفاعت می‌کند، و شفاعتش درباره‌ی او قبول می‌شود. و دیگری می‌آید و می‌گوید: «نسبت به تو حقّی دارم! پس شفاعتم کن»! می‌گوید: «حقّ تو بر من چیست»؟ جواب می‌دهد: «ساعتی در روز گرم، به سایه‌ی دیوارم پناهنده شدی»! پس شفاعتش کند، و شفاعتش درباره‌ی او قبول می‌شود. و دائماً شفاعت می‌کند! حتّی شفاعت او درباره‌ی آشنایان و همنشینان و همسایگانش پذیرفته می‌شود. و یقیناً مؤمن نزد خدا، از آنچه گمان ببرید، گرامی‌تر است!.