آیه إِنَّ الَّذينَ كَفَرُوا وَ ظَلَمُوا لَمْ يَكُنِ اللهُ لِيَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِيَهْدِيَهُمْ طَريقاً [168]
كسانى كه كافر شدند، و [به خود و ديگران] ستم كردند، هرگز خدا آن‌ها را نخواهد بخشيد، و آنان را به هيچ راهى هدايت نخواهد كرد.
الباقر (علیه السلام)- إِنَّ الَّذِینَ ... ظَلَمُوا آلَ مُحَمَّدٍ (حَقَّهُمْ لَمْ یَکُنِ اللهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقاً إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ خالِدِینَ فِیها أَبَداً وَ کانَ ذلِکَ عَلَی اللهِ یَسِیراً.
امام باقر (علیه السلام)- کسانی که ... در حقّ آل محمّد (ظلم کردند هرگز خدا آن‌ها را نخواهد بخشید، و آنان را به هیچ راهی هدایت نخواهد کرد مگر به راه دوزخ، که جاودانه در آن خواهند ماند؛ و این امر برای خدا آسان است!
علی‌بن‌إبراهیم (رحمة الله علیه)- فَلَمَّا نَزَلَتِ الْوَلَایَهًُْ وَ أَخَذَ رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) الْمِیثَاقَ عَلَیْهِمْ لِأَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) آمَنُوا إِقْرَاراً لَا تَصْدِیقاً، فَلَمَّا مَضَی رَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) کَفَرُوا فَازْدَادُوا کُفْراً لَمْ یَکُنِ اللهُ لِیَغْفِرَ لَهُمْ وَ لا لِیَهْدِیَهُمْ طَرِیقاً إِلَّا طَرِیقَ جَهَنَّمَ.
علیّ‌بن‌ابراهیم (رحمة الله علیه)- وقتی امر ولایت نازل شد و رسول خدا (صلی الله علیه و آله) پیمان ولایت علی امیرالمؤمنین (علیه السلام) را از آنان گرفت، اقرار به ایمان کردند امّا [در دل] آن را تأیید نکردند. وقتی رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از دنیا رفت؛ کسانی که کافر شدند، و [به خود و دیگران] ستم کردند، هرگز خدا آن‌ها را نخواهد بخشید، و آنان را به هیچ راهی هدایت نخواهد کرد.