آیه لا خَيْرَ في كَثيرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَيْنَ النَّاسِ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللهِ فَسَوْفَ نُؤْتيهِ أَجْراً عَظيماً [114]
بسيارى از سخنان درگوشى [و جلسات محرمانه] آن‌ها، خير و سودى ندارد؛ مگر كسى كه [از اين راه]، دعوت به كمك‌كردن به ديگران، يا كار نيك، يا اصلاح در ميان مردم كند؛ و هركس براى به دست‌آوردن خشنودى خداوند چنين كند، به‌زودى پاداش بزرگى به او خواهيم داد.
الباقر (علیه السلام)- عَنْ أَبِی‌الْجَارُودِ قَالَ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام): إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) نَهَی عَنِ الْقِیلِ وَ الْقَالِ وَ فَسَادِ الْمَالِ وَ کَثْرَهًِْ السُّؤَالِ فَقِیلَ لَهُ یَاابْنَ‌رَسُولِ‌اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) أَیْنَ هَذَا مِنْ کِتَابِ اللَّهِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ یَقُولُ لاخَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ أَوْ إِصْلاحٍ بَیْنَ النَّاسِ.
امام باقر (علیه السلام)- از امام باقر (علیه السلام) روایت است: رسول خدا (صلی الله علیه و آله) از جرّ و بحث باطل، فساد مالی و گدایی زیاد و التماس‌کردن، نهی فرمود. گفتند: «ای پسررسول خدا (صلی الله علیه و آله)! اینکه می‌فرمایی، در کجای قرآن آمده است»؟ فرمود: «خدای عزّوجلّ می‌فرماید: لاَّ خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَیْنَ النَّاسِ».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ حَمَّادٍ عَنْ أَبِی‌عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ: إِنَّ اللَّهَ فَرَضَ التَّحَمُّلَ فِی الْقُرْآنِ قُلْتُ وَ مَا التَّحَمُّلُ جُعِلْتُ فِدَاکَ قَالَ أَنْ یَکُونَ وَجْهُکَ أَعْرَضَ مِنْ وَجْهِ أَخِیکَ فَتَحَمَّلْ لَهُ وَ هُوَ قَوْلُهُ لا خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ.
امام صادق (علیه السلام)- حمّاد نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) فرمود: «خداوند «تحّمل» را در قرآن واجب نموده است». گفتم: «تحمّل چیست، فدایت شوم»؟ فرمود: «اینکه چهره‌ی تو از چهره‌ی برادرت خندان‌تر و گشاده‌تر باشد و برای او تحّمل نمایی، و این کلام الهی است که می‌فرماید: لاَّ خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَیْنَ النَّاسِ وَمَن یَفْعلْ ذَلِکَ ابْتَغَاء مَرْضَاتِ اللهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عظِیمًا».
الصّادق (علیه السلام)- عَنْ إِبْرَاهِیمَ‌بْنِ‌عَبْدِ الْحَمِیدِ عَنْ أَبِی‌عَبْدِاللَّهِ (علیه السلام) فِی قَوْلِهِ تَعَالَی لاخَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِنْ نَجْواهُمْ إِلَّا مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعْرُوفٍ قَالَ یَعْنِی بِالْمَعْرُوفِ الْقَرْضَ.
امام صادق (علیه السلام)- ابراهیم‌بن‌عبدالحمید نقل می‌کند: امام صادق (علیه السلام) درباره‌ی آیه: لاَّ خَیْرَ فِی کَثِیرٍ مِّن نَّجْوَاهُمْ إِلاَّ مَنْ أَمَرَ بِصَدَقَةٍ أَوْ مَعرُوفٍ أَوْ إِصْلاَحٍ بَیْنَ النَّاسِ وَمَن یَفْعلْ ذَلِکَ ابْتَغَاء مَرْضَاتِ اللهِ فَسَوْفَ نُؤْتِیهِ أَجْرًا عظِیمًا، فرمود: «منظور از معروف، قرض‌دادن است».